Miód naturalny

Miód naturalny jest wytwarzany przez pszczoły z nektarów kwiatowych lub spadzi (substancji wydalanej przez mszyce żerujące na drzewach). Przekształcanie nektaru lub spadzi w miód (dojrzewanie) następuje w organizmie pszczoły, a następnie w plastrach. Polega ono na odparowaniu wody oraz szeregu przemian biochemicznych; m.in. enzymatycznym rozkładzie sacharozy na glukozę i fruktozę.
Świeży miód ma konsystencję gęstego syropu, który w czasie przechowywania krystalizuje. Dojrzały miód posiada wysoką wartość odżywczą i dietetyczną. Nie stanowi wprawdzie bogatego źródła witamin, ale za to zawiera duże ilości łatwo przyswajalnych cukrów
prostych, kwasy organiczne, enzymy i sole mineralne (m.in. sole wapnia, potasu i magnezu), a także substancję hamującą rozwój drobnoustrojów, inhibinę. Dzięki tym składnikom miód, zwłaszcza spadziowy, ma właściwości lecznicze. Właściwości organoleptyczne i skład chemiczny miodu zależą od rodzaju nektaru lub spadzi, sposobu wydobywania miodu z plastra (na zimno lub na gorąco) oraz
stopnia dojrzałości. Wyróżnia się miody płynne, tzw. patoki i zestalone krupce. Ponadto miody mogą być jasne lub ciemne. Te ostatnie są zazwyczaj tańsze i z tego względu częściej stosowane w przetwórstwie spożywczym.

Podział miodów naturalnych w zależności od pochodzenia.

• Miody nektarowe, jedno- lub wielokwiatowe; mają zapach zbliżony do zapachu
  nektaru i przeważnie żółtą barwę. Ich słodki smak zależnie od zawartości kwasów
  organicznych i innych związków może być delikatny (np. miód akacjowy) lub
  drapiący, gorzkawy (miód gryczany i wrzosowy).
• Miody spadziowe różnią się dość znacznie od nektarowych. Mają znacznie
  ciemniejszą, oliwkowozieloną barwę, zapach lekko kwaśny, żywiczny, posmak
  korzenny i są mniej słodkie.