Region lubelski, leżący pomiędzy Wisłą i Bugiem, ma wyjątkowe predyspozycje do rozwoju i uprawiania agroturystyki. To zasługa warunków naturalnych i niezwykle gościnnych mieszkańców.
Duża różnorodność środowiska geograficznego umożliwia turystom wypoczynek na nizinnych obszarach Polesia Lubelskiego i Kotliny Sandomierskiej, na wyżynnych terenach Roztocza i Wyżyny Lubelskiej oraz nad jeziorami Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego.
Większość gospodarstw agroturystycznych znajduje się na obszarach cennych pod względem przyrodniczym lub w ich pobliżu. Wśród nich są dwa parki narodowe: Poleski i Roztoczański, liczne parki krajobrazowe i rezerwaty przyrody. Środowisko naturalne Lubelszczyzny jest dobrze zachowane i chronione – czyste powietrze, lasy i woda to walory wypoczynkowe tego regionu. Turyści mogą wypocząć i nabrać sił, wędrując po turystycznych szlakach i ścieżkach przyrodniczo-dydaktycznych, wytyczonych w parkach. Dotrzeć nimi można do najcenniejszych zakątków – obszarów ochrony ścisłej i rezerwatów. Szczególnie interesujące krajobrazy powstały na terenach pokrytych lessem, np. wąwozy w Kazimierskim Parku Krajobrazowym. Miłośnicy lasu, mogą podziwiać wyjątkowej urody Lasy Janowskie i Puszczę Solską w Kotlinie Sandomierskiej.
Cenne obszary Polesia Lubelskiego, z kilkunastoma jeziorami o wybitnych walorach rekreacyjnych i przyrodniczych (m.in. jeziora: Piaseczno, Łukcze, Krasne) objęte są ochroną Parku Krajobrazowego Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego. Znajdują się tam rezerwaty przyrody z unikalnymi w Europie torfowiskami węglanowymi.
Bardzo dużą popularnością wśród turystów cieszą się roztoczańskie rezerwaty "Szum", "Czartowe Pole" i "Nad Tanwią", z osobliwymi wodospadami na skalnych progach. Rezerwat geologiczny "Piekiełko" należy do największych atrakcji przyrodniczych i turystycznych regionu i kraju.
W regionie lubelskim zachowało się wiele wartościowych zabytków kultury materialnej i duchowej, świadczących o złożonych dziejach krainy, położonej na pograniczu Wschodu i Zachodu. Współistnienie różnych wyznań pozostawiło po sobie ślad w postaci różnych zabytków sakralnych – są tam prawosławne i unickie cerkwie (w Lublinie, Chełmie, Jabłecznej, Bełżcu), żydowskie synagogi (w Kazimierzu Dln., Zamościu, Włodawie) i muzułmańskie cmentarze (w Studziance i Lebiedziewie). Rzymsko-katolicka kaplica zamkowa Św. Trójcy w Lublinie, z freskami rusko-bizantyńskimi z 1418 roku, jest znaczącym symbolem przenikania się kultur w regionie.
Do najcenniejszych zespołów architektonicznych regionu zalicza się uroczo położony Kazimierz Dolny, najstarsze miasto regionu – Lublin z wyjątkowo cennym Starym Miastem, a także renesansowe miasto-twierdzę Zamość, wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Przyrody UNESCO.
Lubelszczyzna zachowała bardzo bogate tradycje ludowe. Można je dostrzec w codziennych zwyczajach i obrzędach ludności wiejskiej. Wiele lokalnych ośrodków ludowych zasłynęło z garncarstwa, tkactwa, wikliniarstwa i kowalstwa. Żywy folklor można podziwiać w czasie corocznego Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym, podczas Warsztatów i Spotkań Kowalskich w Wojciechowie, "Chmielakach" w Krasnymstawie, a także podczas licznych festynów gminnych, dożynek i parafialnych odpustów kościelnych.
Wypoczywając w gospodarstwach agroturystycznych doznać można niezapomnianych wrażeń, poszerzyć wiedzę o przyrodzie i historii regionu, wypocząć. Można też przekonać się o walorach smakowych kuchni regionalnej bazującej na zdrowych i czystych ekologicznie produktach. Gospodarze na pewno poczęstują tradycyjnymi potrawami: zupą sałatową, pierogami z kaszą gryczaną, smalcem z ziołami czy grzańcem urzędowskim.
Gospodarstwa agroturystyczne regionu
.png)
Zaloguj przez Facebook
