Turysta na wsi

Agroturystyka jest spotkaniem turysty z przyrodą, ludźmi i kulturą odwiedzanej miejscowości. Przyjmowanie gości wiąże się z kształtowaniem określonej postawy rolnika, jego poglądów i przyzwyczajeń. Jest to również relacja odwrotna, czyli kształtowanie się postawy turysty wobec gospodarza. Turysta korzysta z usług agroturystycznych dla realizacji określonych celów – chce odpocząć w ciszy i spokoju, poznać, a nawet uczestniczyć w pracach, zobaczyć zwierzęta gospodarskie, zapoznać się z historią i zwyczajami miejscowej ludności, powędkować, pojeździć konno itp. W związku z tym oczekuje od gospodarzy określonych świadczeń, za które płaci.

Poza dobrymi warunkami mieszkaniowymi, wyżywieniem, atrakcjami turystycznymi regionu gospodarz może, a nawet powinien podzielić się z turystą swoimi zainteresowaniami. A mogą one być bardzo różne: rzeźbienie, malarstwo, tkactwo, hafciarstwo, wikliniarstwo, kuchnia wegetariańska, poszukiwanie rzadkich gatunków roślin lub zwierząt, poznawanie przeszłości i tradycji danego regionu. Jeżeli trafimy na tzw. pokrewną duszę, nasz zasób wiedzy i umiejętności może się poszerzyć. Mieszkańcy miast szukają w zagrodach wiejskich śladów przeszłości w postaci obyczajów, regionalnych potraw, starych kufrów, kilimów, pasiaków, itp. To są dla nich symbole autentycznego i szczęśliwego życia.

Agroturystyka jest sposobem poznania rzeczywistości. Zdobyte w trakcie wypoczynku wiadomości z zakresu nauk przyrodniczych i humanistycznych są uzupełnieniem wiedzy teoretycznej wyniesionej ze szkoły.

Kultywowanie tradycji i sztuki ludowej ma również duże znaczenie wychowawcze i kształcące w odniesieniu do młodzieży wiejskiej. Widząc zainteresowanie turystów, przekładające się często na środki finansowe, młodzi mieszkańcy wsi nabierają szacunku dla obyczajów swoich przodków. Znajomość tradycji kultury ludowej przestaje być postrzegana jako wada, a staje się zaletą.