Tak wygląda jedna z pierwszych w Polsce fabryk biopaliw. Postawiony kosztem 10 mln zł zakład nie mógł na razie rozpocząć ich produkcji. Zamiast tego na bazie rzepaku tłoczy się tu olej spożywczy. Zakład jest tak zbudowany, aby w każdej chwili można było rozpocząć montaż instalacji do produkcji biokomponentów. Na co czekał właściciel? Odpowiedź na to pytanie jest prosta. Na ustawę o biopaliwach.
Ilu przedsiębiorców czekało na prawne uregulowania? - trudno powiedzieć. Pewne natomiast jest to, że ustawa o biopaliwach nie miała szczęścia w parlamencie tej kadencji. Po raz pierwszy projekt ustawy ujrzał światło dzienne 1 marca 2002 roku. Zakładał on obowiązkowe dolewanie do benzyn i oleju napędowego dodatków pochodzenia roślinnego. Ówczesny minister rolnictwa Jarosław Kalinowski przekonywał, że dzięki temu przed polskimi rolnikami otworzy się nowy ogromny rynek zbytu na zboża, ziemniaki czy rzepak. Na wsi miało spaść bezrobocie, a nowe paliwo miało być bardziej przyjazne dla środowiska naturalnego.
Ale pierwsze kontrowersje pojawiły jeszcze zanim rząd uchwalił projekt ustawy i przesłał go do Sejmu. Rada Ministrów nie zgodziła się z propozycjami resortu rolnictwa, aby do produkcji biododatków można było używać jedynie polskich surowców rolniczych. Uznano, że jest to niezgodne z prawem Unii Europejskiej. Jednak posłowie uchwalając ustawę wprowadzili taki zapis. Potem stało się to jednym z powodów, dla których Aleksander Kwaśniewski ją zawetował. Prezydent zakwestionował także przepis zgodnie, z którym minimalna zawartość biododatków w paliwach miała wynosić aż 4,5%. Producenci samochodów alarmowali, że doprowadzi to do masowych awarii w silnikach.
Jednak Sejm przytłaczającą większością głosów przyjął prezydenckie weto i w efekcie pierwsza wersja ustawy trafiła do kosza. Nowy projekt, uwzględniający zastrzeżenia głowy państwa rząd uchwalił i przesłał do Sejmu na początku kwietnia tego roku. Nowa ustawa zmniejszała minimalną zawartość biododatków do 3,5%. Zezwolono także na produkcję biokomponentów z surowców rolniczych spoza Polski. Postawiono jednak warunek, aby ich producent zawierał z polskim rolnikiem umowę kontraktacyjną przynajmniej na 5 lat. Parlamentarne prace były już na ukończeniu i wszystko wskazywało, na to, że ustawa wejdzie w życie 1 października, gdy... wybuchła bomba. Okazało się, że w tekście ustawy ktoś dopisał dwa bardzo istotne słowa. Marszałek Sejmu podjął decyzję o zaprzestaniu prac nad ustawą.
Przyczyną zamieszania stało się sformułowanie "inne rośliny", które rozszerzało listę surowców rolniczych, z których można by produkować biokomponenty - o między innymi olej palmowy i sojowy. Przeciwko takiemu zapisowi protestowali producenci rzepaku. Za pozostawieniem sformułowania "inne rośliny" opowiadało się Ministerstwo Rolnictwa.
Ale spór ten stał się jednak nieistotny, gdyż druga wersja ustawy o biopaliwach wylądowała tam gdzie jej poprzedniczka - w koszu na śmieci. Pracę rozpoczęto od nowa- tym razem nad trzecią już wersją ustwy.
Do trzech razy sztuka, tym razem udało się. Nareszcie mamy ustawę o biopaliwach. Straciliśmy trochę czasu i nerwów. Miejmy nadzieję, że system kontroli dodawania biokomponetów do paliw płynnych sprawdzi się, a korzyści będą mieli przecież wszyscy. H: Dziś niemal cała Unia jeździ na biopaliwach. Rolnicy uprawiają rzepak i mają zapewniony zbyt, a mieszczuchy trochę mniej trujących spalin, czyli czystsze powietrze.
Rolników z dobrymi pomysłami w Polsce nie brakuje, ale w przeciwieństwie do swoich unijnych kolegów nie mają sprzyjającego prawa, by je realizować.
.png)
Zaloguj przez Facebook
