Dostosowania do wymogów UE w gospodarstwach produkcyjnych żywiec rzeźny

Produkcja zwierząt rzeźnych z przeznaczeniem na rynek wymaga w UE udokumentowania źródła ich pochodzenia281. W celu dostosowania do przepisów unijnych należy wprowadzić w Polsce system pozwalający na zidentyfikowanie danej sztuki i powiązanie jej z gospodarstwem, w którym zwierzę się urodziło i w którym przebywało. Każda sztuka bydła na obszarze Unii poddana identyfikacji musi również posiadać paszport wydany przez kompetentne władze. Gospodarstwo produkujące żywiec rzeźny musi być objęte Systemem Identyfikacji i Rejestracji Zwierząt i spełniać jego wymagania tzn.:

• posiadanie przez każdą sztukę bydła kolczyka z numerem identyfikującym zwierzę oraz paszportu;
• prowadzenie indywidualnego rejestru zwierząt prowadzonego w danym gospodarstwie;

Kolczyki identyfikacyjne

Gospodarstwo prowadzące identyfikację zwierząt musi być w rejestrze gospodarstw. Nowo narodzone cielę musi być zgłoszone na odpowiednim formularzu do bazy danych w ciągu 7 dni. Bydło znajdujące się w gospodarstwie musi być indywidualnie oznakowane za pomocą 2 plastikowych kolczyków założonych przez lekarza weterynarii w ciągu do 15 dni od urodzenia. Na plastikowych kolczykach znajdować się będzie 14 znaków identyfikacyjnych, z których dwa pierwsze to Pl. oznaczające Polskę. Następne siedem to numer identyfikacyjny gospodarstwa. Następne cztery oznaczać będą numer zwierzęcia w gospodarstwie. Kształt i formę kolczyków określają przepisy wydane przez ministra rolnictwa. Przewóz zwierząt z gospodarstwa może mieć miejsce tylko wtedy, gdy są one zakolczykowane i zgłoszone organom nadzorującym.

Paszport zwierzęcia i ewidencja zwierząt w gospodarstwie

Paszport zwierzęcia jest to dokument zawierający podstawowe dane o zwierzęciu tj.:

• datę urodzenia, płeć, rasę, numer identyfikacyjny matki i ojca, typ użytkowy,
• numer siedziby stada i gospodarstwa,
• dane dotyczące zmian miejsca pobytu zwierząt.

Jeżeli zwierzę pochodzi z importu, to paszport zawiera dane o pochodzeniu: datę wwozu z kraju trzeciego oraz numer kolczyka nadany w kraju trzecim. W paszporcie również są informacje o wnioskowanej i /lub przyznanej premii do zwierzęcia.

Paszport wydawany jest w ciągu 14 dni od zarejestrowania urodzenia zwierzęcia. Paszporty będą wydawane przez biura powiatowe ARiMR.

Na producentach zwierząt ciążyć będzie obowiązek prowadzenia indywidualnego rejestru zwierząt w gospodarstwach. Rejestr ten zawierać będzie:

• nazwisko właściciela;
• adres zamieszkania i numer rejestracyjny gospodarstwa;
• dane o zwierzętach: wykaz bydła, owiec i kóz urodzonych w gospodarstwie, numer kolczyka, rasę, płeć.

Ponadto w rejestrze znajdą się dane o tym kiedy zwierzę przybyło do gospodarstwa oraz kiedy go opuściło. Po urodzeniu się cielęcia właściciel wypełnia kartę urodzenia zwierzęcia i dostarcza do jednostki obsługującej system indywidualnej rejestracji i identyfikacji bydła.

Zapisy prowadzone przez rolnika muszą być przechowywane co najmniej przez 3 lata w postaci książek lub danych komputerowych i udostępniane na wypadek kontroli.

System rejestracji i identyfikacji bydła, owiec i kóz zastąpi obecne świadectwa pochodzenia zwierząt.

Przepisy regulujące ochronę zwierząt gospodarskich

Znaczącą grupę przepisów prawnych w UE zajmują sprawy związane z ochroną zwierząt301. Określają one szczegółowo warunki w jakich powinny być utrzymywane zwierzęta w gospodarstwie oraz podczas transportu. Warunki utrzymania zwierząt gospodarskich powinny odpowiadać normom przewidzianym przez przepisy europejskie. Odpowiednie normy wyznaczają oświetlenie pomieszczeń inwentarskich, ich temperaturę, wilgotność oraz ograniczanie innych negatywnych czynników działających stresujące na zwierzęta (np. będą musiały być spełniane wymagania dotyczące odpowiedniego poziomu hałasu, oświetlenia, normy dotyczące karmienia i pojenia, zakaz używania klatek dla loch, konieczne będzie zapewnienie minimalnej powierzchni dla zwierząt oraz zwiększenie minimalnego wieku odsądzania prosiąt z 21 do 28 dni i inne).

Polskie przepisy dotyczące ochrony zwierząt muszą również obejmować: przepisy określające minimalne standardy chowu zwierząt gospodarskich, wymogi techniczne budynków inwentarskich oraz obowiązek wykazania się kompetencjami przez osoby zajmujące się zwierzętami. Na przykład w chowie trzody chlewnej, na uwagę zasługują przepisy określające minimalne normy ochrony świń, normy żywienia oraz konieczność odrobaczania i przeprowadzania dezynfekcji, wymogów technologicznych budynków.

Szczególne przepisy odnoszą się do ochrony cieląt. Obejmują zasady żywienia, normy technologiczne wyposażenia budynków, dopuszczalne systemy odchowu cieląt oraz nadzoru nad nimi, określenie minimalnych norm ochrony zwierząt.