KE zamierza powalczyć o Polskę 

Jeśli Polska nie dostarczy szybko harmonogramów dochodzenia do poszczególnych etapów wdrożenia dyrektywy o obiektach dużego spalania, Unia nie przyzna nam długich okresów przejściowych w tym zakresie.

Konieczność szybszego wdrażania unijnego prawa o redukcji emisji siarki, azotanów i pyłów z zakładów energetycznych mogłaby popsuć kondycję ekonomiczną sektora. Wiele ciepłowni i elektrociepłowni realizuje obecnie własne kosztowne plany inwestycyjne. Wcześniej musiały zainwestować w bardzo kapitałochłonne technologie związane z ograniczaniem emisji. Wiele ciepłowni i elektrociepłowni mogłoby nie wytrzymać tych obciążeń.

"Gazeta Wyborcza" dowiedziała się, że Komisja Europejska zamierza powalczyć o dłuższe okresy przejściowe dla Polski w rozmowach z państwami członkowskimi. Oczywiście pod warunkiem, że dostanie przekonujący harmonogram, który będzie mogła dać stolicom jako swoistą gwarancję kontroli nad sytuacją. W negocjacjach rozszerzeniowych Unia bardzo niechętnie wychodzi poza "modelowe" rozwiązania wynegocjowane z częścią krajów. Unii jest łatwiej rozciągać modelowe rozwiązania negocjacyjne na wszystkie kraje bez uwzględniania ich specyfiki.

Komisja ostrzega, że jeśli harmonogramu nie będzie – bądź będzie mało przekonujący – Polska może liczyć co najwyżej na okresy przejściowe do 2015 r. Tyle mniej więcej wywalczyły Cypr i Słowenia. Tymczasem rząd występuje w sumie o cztery specjalne rozwiązania - najdłuższy dotyczący redukcji emisji azotanów aż do 2022 r. (liczony od 2016 r., kiedy to wchodzą w życie postanowienia dyrektywy dotyczące azotanów). W przypadku emisji pyłów walczymy o dziesięcioletni okres przejściowy (2008-17), a siarki na lata 2008-15.

Zdaniem rozmówców "Gazety" w Brukseli polscy negocjatorzy i sektor energetyczny muszą się postarać i opracować wiarygodny plan dochodzenia do poszczególnych etapów realizacji dyrektywy. Powinien być on jak najszybciej dostarczony do Brukseli, gdyż czasu na jego rozpatrzenie – najpierw w Komisji Europejskiej, potem w Radzie Ministrów UE – nie zostało wiele.