Rejestracja ,,redykołki'' jako Chronionej Nazwy Pochodzenia

Wczoraj, w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej opublikowane zostało rozporządzenie Komisji (WE) nr 1176/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę (Redykołka (ChNP)).
Redykołka jest bardzo starym wyrobem pasterzy wołoskich, wypasających owce na polanach górskich.
Ser ten trafił na Podhale razem z wołoską kulturą organizacji wypasów, sposobem prowadzenia bacówki i przerabiania mleka. Pierwsze wzmianki o produkcji serów na Podhalu i przyległych terenach spotykamy przy lokacji wsi Ochotnicy w Gorcach. W 1416 r. przywilej lokacyjny otrzymał Dawid Wołoch (David Valachi). Pierwszy dokładny opis wyrobu serów w szałasach, który powstał w 1748 r. i pochodzi z instruktażu państwa ślemieńskiego. O tym, że redykołka to ser charakterystyczny dla Podhala świadczą liczne wzmianki na jego temat znajdujące się w starych dokumentach, książkach i innych przekazach powstałych na tych terenach lub tych terenów dotyczących.
Nazwa „redykołka” wywodzi się od okresu „redykania się” (powrotu) owiec z hal do domu, kiedy to rozdawano serki bezpłatnie. Określano tak również każdy prezent z sera ofiarowywany np. dla pozyskania czyichś względów albo jako podziękowanie za otrzymaną przysługę.
Redykołki cechuje specyficzny lekko słony smak będący wynikiem moczenia sera w solance oraz posmak wędzenia uzyskiwany dzięki tradycyjnie stosowanej metodzie produkcji. Redykołki wytwarza się z resztek sera, którego nie wystarczy na przygotowanie oscypka. Kolejną cechą potwierdzającą niezwykłość redykołki jest jej specyficzny kształt – zwierzątka, serduszka lub wrzeciona. Zgodnie z tradycją figurki z sera wyrabiano, sprzedawano i darowywano zawsze parami.