Aktualne problemy polskiego nasiennictwa

Produkcja nasienna w Polsce podlegała dużym wahaniom, zarówno jeśli chodzi o opłacalność , skale produkcji , jak i sposób organizacji. Jej pozycja zmieniała się skrajnie, od produkcji opłacalnej , którą prowadziły wytypowane , zazwyczaj najsilniejsze ekonomicznie , sprawnie technologicznie gospodarstwa do produkcji traktowanej jako alternatywa dla typowej  produkcji towarowej , na którą nie było zbytu.
Dane statystyczne dotyczące produkcji nasiennej i eksportu nasion wskazują  , iż w Polsce duża była powierzchnia upraw nasiennych  i znaczny był eksport nasion do końca lat osiemdziesiątych, radykalny ich spadek nastąpił po 1989 roku i powolna odbudowa produkcji po 1996 r.

Na tak znaczne zmiany w produkcji nasiennej na początku lat 90 – tych miały wpływ między innymi zmiany własnościowe zachodzące w całej gospodarce, liberalizacja przepisów dotyczących nasiennictwa, w tym szczególnie odnoszących się do obrotu międzynarodowego, wysokie oprocentowanie kredytów skupowych oraz oddzielenie hodowli roślin od nasiennictwa  i odmienne traktowanie tych sektorów.
Zmiany klimatyczne niekorzystnie odbijające się na wielkości produkcji roślinnej, coraz większy udział tej produkcji przeznaczonej na produkcje bioenergii i racjonalizacja wykorzystania nawożenia oraz środków ochrony roślin powoduje coraz większe zainteresowanie polskich rolników  kwalifikowanym materiałem nasiennym.

Wykorzystanie potencjału polskiego rolnictwa w zakresie produkcji nasiennej zależy od właściwego rozwiązania poniższych problemów:
1.Uwzględnienia w dopłatach bezpośrednich wszystkich upraw nasiennych(facelia błękitna, łubin gorzki).
2. Utrzymania i uproszczenia dopłat do plantacji założonych kwalifikowanymi nasionami.
3. Wspieranie rozwoju porejestrowego doświadczalnictwa odmianowego i jak najszerszej informacji tych wyników dla rolników.
4. Zrównania podmiotów prowadzących obrót kwalifikowanym materiałem nasiennym w zakresie opodatkowania gruntów – część podmiotów prowadzi działalność w oparciu o podatek od nieruchomości a pozostałe w oparciu o podatek rolny.
5. Określenia minimalnych standardów, które musi spełniać firma nasienna.
6. Opracowania strategii funkcjonowania i finansowania polskiej hodowli tak by ich funkcjonowanie nie powodowało destabilizacji tej działalności w firmach nasiennych.
7. Zmniejszenie kosztów ocen urzędowych materiału siewnego i sadzeniowego przez przekazanie części tych uprawnień firmom nasiennym (m.in. ocena cech zewnętrznych sadzeniaków ziemniaka).
8. Uruchomienie programu wspierającego rozwój i modernizacje prywatnych firm nasiennych.

Pomimo trudnej sytuacji w polskim nasiennictwie (central nasiennych pozostało obecnie około 10 % ilości sprzed 1989 roku)  i powolnej odbudowy powierzchni upraw nasiennych nie mażna marginalizować znaczenia nasiennictwa w produkcji rolniczej, bowiem może ono być dochodowym kierunkiem produkcji w wielu gospodarstwach a nasiona coraz bardziej dostrzeganym świadomym środkiem produkcji oferowanym przez rodzime firmy nasienne.