Wyhodowana na terenie Wielkiej Brytanii w XIX wieku w wyniku krzyżowania mlecznych ras kóz importowanych ze Wschodu – jumnapuri (indyjska) i zariby (egipska) z kozłami rasy nubijskiej importowanymi z Egiptu.
Umaszczenie jest białe jednolite lub pstre. Włosy pokrywowe są krótkie. Małżowiny uszne są długie, szerokie i obwisłe, a nos jest wyrazisty – rzymski.
Większość zwierząt nie ma rogów, a rogi tych osobników, które je mają "leżą" gładko, płasko nad głową.
Wydajność mleczna jest zadowalająca. Grupa 75 kóz, pozostająca pod kontrolą użytkowości mlecznej, dała średnio 1040 kg mleka o zawartości tłuszczu – 5,04% (3,66-6,77%) i białka – 3,55% (2,7-4,42%). Ze względu na wysoką zawartość tłuszczu i białka w mleku kóz tej rasy interesuje ona producentów sera i jogurtów.
Koźlęta bardzo szybko rosną, toteż zapewniają opłacalną produkcje koźlęciny, tym bardziej, że plenność jest wysoka – przewaga ciąż bliźniaczych, a także bywają czworaczki.
Kozy tej rasy wykazują dużą tolerancję na wysokie temperatury. Dlatego nadają się na eksport do krajów Bliskiego Wschodu, Ameryki Południowej i na Karaiby, gdzie znajdują nabywców.
Nazwa rasy ustaliła się około roku 1893, a księgi hodowlane zwierząt zarodowych prowadzi się od roku 1910.
Jest to rasa o zasięgu międzykontynentalnym. Jest ona hodowana również w Irlandii, USA i Kanadzie.
.png)
Zaloguj przez Facebook
