Głównymi eksporterami żywca i mięsa baraniego są na
rynku światowym Australia i Nowa Zelandia.
Eksport żywca baraniego z Australii zwiększa się osiągając w
2001 roku, w przeliczeniu na mięso, 307 tys. ton wobec 208 tys. ton w 1996 roku
(wzrost o 32%). Eksport mięsa baraniego z Nowej Zelandii od kilku lat utrzymuje
się na poziomie ok. 350 tys. ton. Poza Australią i Nową Zelandią, znaczącymi
eksporterami baraniny na rynek unijny są Wielka Brytania, Irlandia, Hiszpania i
Francja. Importują natomiast najwięcej kraje UE, przede wszystkim Francja (ok.
160 tys. ton), Wielka Brytania (ok. 110 tys. ton), Niemcy (ok. 40 tys. ton),
Arabia Saudyjska, Meksyk, RPA, Chiny i USA. Wzrostową tendencję w imporcie
baraniny notuje się w USA. W 2001 roku import amerykański wyniósł 66,8 tys. ton
wobec 28,2 tys. ton w 1995 roku (wzrost o 58%). Import pozostałych wymienionych
krajów także wzrasta.
W strukturze całego importu krajów UE przeważa mięso baranie stanowiące około 85% łącznego przywozu, zaś udział żywych zwierząt – ok. 15%. Importowane przez Unię mięso baranie pochodzi przede wszystkim z Nowej Zelandii, zaś żywe zwierzęta z Australii. Polska nie jest w stanie konkurować z tymi krajami. Limitowanie dla Polski w latach 90 dostępu, na warunkach preferencyjnych, do rynku krajów UE okazało się mało zachęcające do utrzymania stanu pogłowia owiec i produkcji żywca baraniego w naszym kraju.
.png)
Zaloguj przez Facebook
