Pojezierze
Łęczyńsko-Włodawskie, należące geograficznie do Polesia Lubelskiego, jest największym w Polsce skupieniem jezior poza głównych
strefą pojezierzy. Zgromadzonych jest tam ponad 100
jezior krasowych – na ogół płytkich i małych, w większości zarastających,
otoczonych trzęsawiskami. Tylko nieliczne z nich mają czystą wodę i są
przydatne do wypoczynku. Bagna, jeziora i lasy stanowią o niepowtarzalnym uroku krainy.
Ten największy w kraju zespół łąkowy charakteryzujący się wyjątkowo małym zróżnicowaniem rzeźby terenu,
pokryty jest gęstą siecią strumyków i rowów. Wody gruntowe występują płytko, spadki wód są
minimalne, dlatego też powstały liczne zastoiska wodne i rozległe obszary
bagienne porośnięte karłowatym lasem, kępami łozy i wierzb. Stopniowo
jednak to niedostępne jeszcze do niedawna bagno zatraca swój pierwotny
charakter na skutek prowadzonych tam intensywnych prac osuszających.