Wspólna organizacja rynku wołowiny i cielęciny obejmuje następujące pozycje:
Ceny i interwencja
Cena interwencyjna ustalana jest na okres 12 miesięcy (lipiec-czerwiec). Wraz z ceną poubojową żywca wołowego stosowana jest przy uruchamianiu skupu interwencyjnego. Podobnie jak w przypadku zbóż, w ostatnich latach cena interwencyjna była corocznie zmniejszana. W okresie l stycznia -30 czerwca 2000 r. wynosiła 3 475 EURO/t, od l lipca 2000 r. do 30 czerwca 2001 r. 3 242 EURO/t i od lipca 2001 r. do 30 czerwca 2002 r. - 3 013 EURO/t.
Cena referencyjna jest ceną rynkową na żywiec rzeźny w Unii. Jest to średnia ważona (współczynnikami uwzględniającymi wielkość pogłowia bydła w państwach członkowskich w spisie grudniowym) referencyjnych cen bydła w państwach członkowskich ustalanych na postawie cen notowanych na reprezentatywnych rynkach i w rzeźniach tych krajów. Cena referencyjna obliczana jest co tydzień i służy do oceny sytuacji rynkowej.
Ceny poubojowe notowane są co tydzień przez kraje członkowskie dla poszczególnych klas profilu (klasyfikacja EUROP) i otłuszczenia (klasy od l do 5) tuszy wolców161, jałówek171, młodych byczków i krów. Ceny są ważone współczynnikami ustalanymi raz do roku i uwzględniającymi strukturę ubojów w krajach członkowskich i w całej Unii. W ten sposób obliczane są średnie ceny poubojowe w poszczególnych krajach i w UE.
Cena podstawowa obowiązuje od l lipca 2002 r. i służy do uruchamiania dotowania prywatnego magazynowania półtusz wołowych. Została ustalona na poziomie 2 224 EURO/t.
W zależności od średnich poziomów ceny unijnej i cen krajowych w relacji do ceny interwencyjnej stosuje się dwa typy interwencji - podstawową oraz dodatkową ("siatka bezpieczeństwa"). W ramach interwencji podstawowej ustalono maksymalny roczny limit skupu w wysokości 350 tyś. ton. Ilości skupione w ramach interwencji
dodatkowej nie są do tego limitu wliczane. Od 1992 r. znacznie zmniejszyły się zakupy interwencyjne wołowiny. W1999 r. wyniosły niewiele ponad 9 tyś. ton., podczas gdy w 1991 r. przekraczały l min ton.
Interwencja podstawowa rozpoczyna się, gdy w ciągu dwóch kolejnych tygodni spełnione są dwa warunki:
Interwencja jest przerywana, jeśli w ciągu kolejnych dwóch tygodni na skutek wzrostu cen rynkowych powyższe warunki nie są już spełnione.
Interwencja dodatkowa rozpoczyna się, gdy:
Od l lipca 2002 r. producenci wołowiny mogą korzystać także ze skupu interwencyjnego w ramach tzw. "siatki bezpieczeństwa". Gdy cena rynkowa na byki lub wólce w danym państwie członkowskim będzie utrzymywać się poniżej l 560 EURO/t wagi poubojowej przez dwa kolejne tygodnie, zostanie uruchomiony mechanizm interwencyjny (w formie przetargów) w danym państwie członkowskim.
W skupie interwencyjnym wołowina sprzedawana jest na przetargach odbywających się dwa razy w miesiącu (raz w grudniu). Składanie ofert kończy się w południe (czasu brukselskiego) drugiego i czwartego wtorku każdego miesiąca. Zawiadomienie o przetargu podawane jest w Offidal Journal mniej więcej na 4 dni przed końcem składania ofert. Minimalna oferowana ilość wynosi 10 ton (tusze lub półtusze). Cenę ofertową podaje się w przeliczeniu na cenę wolców lub młodych byczków R318), w EURO/100 kg. Do przetargu przyjmowane są tylko te oferty, w których podana cena nie przekracza ustalonego marginesu ponad ekwiwalent ceny krajowej R3 dla danej kategorii bydła. Margines ten jest zróżnicowany w zależności od typu interwencji (podstawowa lub dodatkowa). Przy składaniu ofert trzeba wpłacić kaucję w wysokości 36 EURO/100 kg. Sprzedający otrzymuje pieniądze po 120-140 dniach. Waga tusz nie może przekraczać 340 kg.
Oprócz zakupów interwencyjnych funkcjonuje dotowanie prywatnego magazynowania, w ramach którego podmioty prywatne zobowiązują się do przechowywania wołowiny (tusze, półtusze, kompensowane ćwierci) przez uzgodniony okres i otrzymują z tego tytułu zapłatę. Mięso musi pochodzić ze zwierząt ubitych nie więcej niż 10 dni przed przyjęciem go do magazynu, musi być świeże/schłodzone i musi być przechowywane w stanie mrożonym. Na ogół podawana jest minimalna ilość (dla każdego produktu), która może być objęta tym systemem. Ceny ustalane są najczęściej w drodze przetargu. Do lipca 2002 r. Komisja Europejska mogła uruchamiać procedurę dotowania prywatnego magazynowania, kiedy uznała to za stosowne. Od l lipca 2002 r. dotowanie prywatnego magazynowania może być rozpoczęte dopiero wtedy, gdy średnia cena rynkowa we Wspólnocie jest niższa niż 103% ceny podstawowej.
Premie zwierzęce
Reforma Wspólnej Polityki Rolnej z roku 1992, w ramach której obniżono ceny interwencyjne wołowiny, miała znaczący wpływ na organizację rynku tego mięsa w UE. Wysokość dopłat na sztukę zwierząt, które istniały przed reformą, została podniesiona (premia na krowy mamki191, specjalna premia wolowa201), a ponadto wprowadzono nowe dopłaty (premia za ekstensyfikację produkcji, premia za ubój poza sezonem). W ramach Agendy 2000 zaplanowano dalsze obniżki cen interwencyjnych, którym towarzyszył stopniowy wzrost dopłat. Wprowadzono także premię za ubój. Obecnie dopłaty bezpośrednie są podstawowym elementem wsparcia rynku wewnętrznego UE.
W ramach systemu dopłat uproszczonych przyjętego przez Polskę na pierwsze 3 lata po akcesji, premie zwierzęce będą realizowane poprzez system dopłat obszarowych do UR do produkcji zwierzęcej.
Instrumenty polityki handlowej
Cła, kontyngenty, SSG
Przy imporcie żywych zwierząt i mięsa wołowego stosowane są stawki ad walorem (w %) w połączeniu ze stawkami specyficznymi (w EURO/100 kg). Przy imporcie zwierząt rasowych stosowana jest stawka zerowa. Cześć specyficzna cła zastąpiła stosowane uprzednio opłaty wyrównawcze. Stało się tak z chwilą wejścia w życie postanowień RU GATT, tj. l lipca 1995 r. Stawki specyficzne podawane są z 12-miesięcznym wyprzedzeniem i obowiązują w okresie lipiec-czerwiec. Stosowane są w odniesieniu do:
Corocznie, na podstawie szacowanych potrzeb, Komisja Europejska ustala kwartalne kontyngenty na import młodego bydła opasowego. W ramach kontyngentów stosowane cło wynosi 582 EURO/t, powiększone o 16% stawki ad valorem. W okresie l lipca 1999 - 30 czerwca 2000 całkowity kontyngent wyniósł 169 tyś. sztuk bydła. Większość zwierząt trafia do Grecji (143,65 tyś. sztuk) i Włoch (21,97 tyś. sztuk).
Przy reeksporcie przetworów z wołowiny do krajów trzecich, importerzy tego mięsa mogą być zwolnieni z opłat celnych (ad ualorem i specyficznych). W takim przypadku nie mogą oczywiście starać się o subsydia eksportowe.
W stosunku do importowanego mięsa wołowego w określonych warunkach może być zastosowana klauzula SSG umożliwiająca nałożenie dodatkowych ceł.
Subsydia eksportowe
Subsydia eksportowe stosowane są przy eksporcie do krajów trzecich bydła i cieląt oraz wołowiny i cielęciny. Przy obliczaniu wysokości dopłat uwzględnia się: bieżącą i przyszłą sytuację na rynku światowym, stan rynku unijnego oraz sytuację na rynkach krajów-odbiorców unijnego eksportu.
Na ogół wysokość subsydiów jest ustalana na relatywnie długi okres, ale może być zmieniana częściej, w świetle rozwoju sytuacji na rynkach UE i rynku światowym.
W styczniu 1982 r. przyjęto rozporządzenie umożliwiające różnicowanie wysokości dopłat eksportowych na wołowinę pochodzącą z bydła męskiego i żeńskiego. Od maja 1982 r. wyższe subsydia stosowane są w przypadku tego pierwszego (świeże lub schłodzone tusze i półtusze, kompensowane ćwierci, przednie i tylne ćwierci z dorosłego bydła). Te dopłaty noszą nazwę Specjalnych Subsydiów Eksportowych. Od sierpnia 1982 r. zakres produktów objętych tymi dopłatami rozszerzono o świeże lub schłodzone elementy b A z ćwierci tylnych, a od marca 1984 r. - o elementy z A z ćwierci tylnych. W sierpniu 1987 r. objęto nim świeże lub mrożone pakowane luzem elementy b/k (w tym mięso mielone) o zawartości chudego mięsa 78% i więcej, a w styczniu 1998 r. - o indywidualnie pakowane elementy z ćwierci przednich b/k. W maju 1989 r. w odniesieniu do mięsa z bydła żeńskiego zrównano wysokość dopłat do eksportu mięsa schłodzonego i mrożonego.
Licencje eksportowe
Zarówno wolumen dotowanego eksportu jak i wartość subsydiów eksportowych podlegają corocznej redukcji w ramach GATT. Od 2000/01 subsydiowany eksport nie może przekroczyć 817 tyś. ton.
Kontrolę w tym zakresie umożliwia stosowanie licencji eksportowych. Na
licencji podana jest stawka dopłaty. Uzyskanie licencji wymaga wpłacenia
odpowiedniej kaucji. Licencje wydawane są 5-go dnia roboczego po wpłynięciu
wniosku. Jeśli istnieje ryzyko naruszenia zobowiązań GATT,
Komisja może:
Jeśli eksporterzy otrzymują licencje na mniej niż 90% wnioskowanego wolumenu, mogą wycofać swoje wnioski.
.png)
Zaloguj przez Facebook
