Kryzys lasów

Ostatnie dwie dekady dwudziestego wieku to okres szybkich wylesień – Ziemia traci ok. 15 mln ha lasów rocznie, głównie lasów tropikalnych. Jest także jasne, że strukturalna integracja pozostałych lasów ulega również degradacji.

Fakty są wstrząsające:

• lasy przestały istnieć w 25 krajach; 18 krajów straciło ponad 95% swoich lasów, a inne 11 krajów – 90%;
• najwyższe oszacowania stanu lasów na Ziemi obecnie mówią o ok. 3,6 miliarda ha, tzn. ok. 60% pierwotnego stanu lasów na naszej planecie; około 14,0 milionów ha lasów tropikalnych rocznie, począwszy od 1980 roku, ginie z powodu zmiany sposobu użytkowania na użytkowanie rolnicze;
• zamieranie i osłabienie lasów zagraża różnorodności genetycznej świata roślin i zwierząt; Światowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) ostatnio obliczyła, że 12,5 % gatunków roślin i 75% ssaków jest zagrożonych w wyniku osłabienia lasów;
• w krajach rozwijających się z powodu złego zagospodarowania lasów straty roczne wynoszą ok. 45 miliardów USD;
• studia nad zamieraniem lasów w Europie intensywnie prowadzone na przełamie lat 80. i 90. wykazały, że przyczyną zamierania i pogarszania się zdrowia lasów jest susza, wysokie temperatury, owady i grzyby oraz błędy hodowlane. Zanieczyszczenia powietrza zostały zidentyfikowane jako czynniki pośrednie, wspomagające lub uruchamiające inne czynniki abiotyczne i biotyczne. Wynikiem tego jest to, że wiele drzew w Europie wykazuje znaczący ubytek aparatu asymilacyjnego. Europejski monitoring lasów wykazał w latach 1988-1997 spadek ilości drzew zdrowych z 69 do 39 procent. W 1997 roku te same źródła podają, że więcej niż 50% drzew w Europie wykazuje mniejsze lub większe uszkodzenia.

Zmniejszenie się żywotności lasów wydaje się nieustępliwe. Może to zmienić charakter naszej planety oraz zachowania i zajęcia ludzi, jeśli ludzie nie podejmą działań ograniczających wspomniane zjawiska.