PRZYCZYNY
Schorzenie spowodowane zbyt małą zawartością miedzi w paszy lub podawaniem w
dawce pokarmowej w większej ilości antagonistów miedzi – molibdenu,
siarki.
OBJAWY KLINICZNE
Zmiana barwy sierści, szczególnie przejaśnienia wokół oczu, utrata apetytu,
chudnięcie, biegunka, bladość błon śluzowych, łamliwość kości,
niezborność ruchu, zaburzenia w rozrodzie, niewydolność krążenia, nagłe
upadki.
ZMIANY ANATOMOPATOLOGICZNE
Odbarwienie sierści, wychudzenie, bladość błon śluzowych, złogi
hemosyderyny w śledzionie, wątrobie, nerkach.
POMOCNICZE BADANIA LABORATORYJNE
Oznaczenie poziomu miedzi w surowicy, wątrobie. Oznaczenie poziomu miedzi,
molibdenu i siarki w paszy. Badanie hematologiczne w celu określenia rodzaju
anemii (mikrocytarna, niedobarwliwa).
LECZENIE
Doustnie 1% roztwór CuSO4, w dawce 1 g CuSO4 dla młodego
bydła i 2 g dla bydła dorosłego. Lizawki i dodatki paszowe zawierające związki
miedzi.
ZAPOBIEGANIE
Na terenach występowania niedoboru miedzi podawać lizawki i dodatki paszowe
zawierające sole miedzi.
na podstawie: "Wybrane choroby bydła", Jacek Sikora
.png)
Zaloguj przez Facebook
