Kilka dni temu unijni ministrowie rolnictwa opowiedzieli się za przyśpieszeniem reformy rynku cukru. Przed rokiem Komisja Europejska uległa naciskom Światowej Organizacji Handlu i zdecydowała, że do 2010 roku kraje Unii zmniejszą produkcję cukru o 6 mln ton.
Na razie udało się wykonać 1/3 planu, mimo że cukrownie mogły otrzymać rekompensaty za dobrowolne rezygnacje z części limitów. Ponieważ dotychczasowe zachęty nie dają gwarancji, że do 2010 roku cel zostanie osiągnięty – ministrowie rolnictwa zdecydowali o zwiększeniu rekompensat. Postanowili też oddać sprawę w ręce plantatorów i teraz także im proponuje się odszkodowania w zamian za zaprzestanie uprawy buraków.
Dla niektórych rolników ta oferta będzie wystarczającą zachętą. Tym bardziej, że produkcja cukru staje się coraz mniej opłacalna. Poza tym, jeśli plan nie zostanie wykonany, to po 2010 roku, Komisja Europejska sama obetnie limity wszystkim krajom do 13,5%, ale wtedy już bez żadnych rekompensat.
Istnieje jednak obawa, że jeśli plantatorzy zaczną sami rezygnować z produkcji, restrukturyzacja branży cukrowej może się wymknąć z pod kontroli. A to może być niekorzystne dla wszystkich stron. Może się okazać, że nasza produkcja cukru zmniejszy się o więcej niż 13,5 % i zamiast eksportować będziemy go importować. Sytuacja wymaga więc bardzo ścisłej współpracy cukrowni, plantatorów i Ministerstwa Rolnictwa.
Czy jesteśmy przygotowani do rozważnego przeprowadzenia tej operacji? To nie będzie proste, bo w Polsce działa kilka koncernów cukrowych, których interesy mogą być różne. Dlatego szczególne zadanie czeka w tym przypadku związek plantatorów, który mógłby być koordynatorem całej akcji.
.png)
.5.jpg)
Zaloguj przez Facebook
