aaaaaaaaaaaJOHN_DEERE1

Wiosenna ocena stanu upraw rolnych i ogrodniczych

31 maja 2002

Stan zasiewów zbóż ozimych i rzepaku w połowie maja był na ogół nieco gorszy niż w analogicznym okresie ubiegłego roku, natomiast zasiewy zbóż jarych oceniano nieznacznie wyżej lub tak samo jak w 2001 r.
Straty w zasiewach ozimin w br. były nieznaczne, ale jednak większe niż w roku ubiegłym; w powierzchni zbóż ozimych o 0,4 pkt. procentowego, a rzepaku o 4,1 pkt.
Siewy warzyw gruntowych oraz kwitnienie roślin sadowniczych w bieżącym roku były przyspieszone średnio o ok. 3 tygodnie.

1)Informacja zawiera wyniki wiosennej oceny stanu upraw przeprowadzonej w I połowie maja 2002 r. Oceny dokonano w oparciu o:

    • ekspertyzy rzeczoznawców terenowych GUS opracowane na podstawie lustracji pól, łąk i sadów,
    • wyniki badań stanu upraw w gospodarstwach państwowych i spółdzielczych.

Wiosenna ocena stanu upraw obejmuje również szacunek powierzchni zasiewów głównych upraw rolnych oraz szacunek strat zimowych i wiosennych.

Warunki agrometeorologiczne*

W bieżącym roku zaawansowanie wegetacji w okresie wiosny na przeważającym obszarze kraju jest przyspieszone w stosunku do roku ubiegłego o około 3-4 tygodnie. Wpływ na to miały znacznie wyższe temperatury powietrza w okresie przedwiośnia i wiosny br., krótsze okresy chłodnej pogody i znacznie więcej godzin ze słońcem.

Wyjątkowo wysokie temperatury w III dekadzie stycznia i pierwszej połowie lutego spowodowały prawie w całym kraju ruszenie wegetacji ozimin i trwałych użytków zielonych. W drugiej połowie lutego, na skutek znacznego ochłodzenia, procesy życiowe roślin zostały zahamowane lub bardzo spowolnione. Ponowny wzrost temperatury powietrza i gleby już na początku marca przyczynił się do wzmożenia procesów fizjologicznych roślin. W wielu rejonach w I dekadzie marca, a na przeważającym obszarze w II dekadzie w pełni ruszyła wegetacja ozimin i trwałych użytków zielonych. Miejscami, głównie w zachodnich i południowych rejonach kraju przystąpiono do wiosennych prac polowych, a lokalnie rozpoczęto siewy zbóż jarych. Kilkudniowe ochłodzenie w III dekadzie marca nie spowodowało przerwy w wiosennych pracach polowych i nie stwarzało zagrożenia dla ozimin.
Pod koniec marca ociepliło się, jednak na krótko, gdyż I dekada kwietnia znowu była chłodna z częstymi przymrozkami przy gruncie, lokalnie sięgającymi nawet –10 °C i dużym niedoborem opadów. Pozostałe dwie dekady kwietnia były ciepłe, jednak na znacznym obszarze kraju nadal występował niedobór opadów. Mimo to warunki agrometeorologiczne w ciągu miesiąca przeważnie były korzystne zarówno dla wzrostu i rozwoju roślin, jak i dla prowadzonych prac polowych. Zapasy wilgoci w glebie na ogół były dostateczne. Miejscami jednak, zwłaszcza w rejonach centralnych, pod koniec kwietnia zaznaczyło się nadmierne przesuszenie ornej warstwy gleby. W ciągu miesiąca trwały siewy zbóż jarych, sadzenie ziemniaków, siewy buraków cukrowych, kukurydzy i innych roślin uprawnych. W ostatniej dekadzie kwietnia zboża ozime na znacznym obszarze kraju weszły w fazę strzelania w źdźbło; lokalnie rozpoczęło się kłoszenie żyta. Trwało wykształcanie pąków kwiatowych rzepaku ozimego, a miejscami zwłaszcza na południu i zachodzie Polski rozpoczęło się jego kwitnienie. W tym czasie zakończono siewy zbóż jarych, a lokalnie także sadzenie ziemniaków i siew buraków cukrowych. Na przeważającym obszarze kraju rozpoczął się sezon pastwiskowy.
W I dekadzie maja warunki agrometeorologiczne wyraźnie się pogorszyły. Bardzo wysokie temperatury, duże usłonecznienie i brak opadów, przy utrzymującym się w wielu rejonach od III dekady marca niedoborze opadów, spowodowało na znacznym obszarze kraju, a zwłaszcza we wschodniej połowie nadmierne przesuszenie ornej warstwy gleby i rozwój suszy glebowej. W wyniku tego pogorszyły się warunki wegetacji roślin. Pewną poprawę stanu uwilgotnienia gleby przyniosły opady w II dekadzie maja. W wielu rejonach deszcze były jednak zbyt małe i nie zlikwidowały suszy.

Tab. 1. Temperatura powietrza i opady

Wyszczególnienie

Średnia krajowa temperatura powietrza Średnie krajowe sumy opadów

oC

odchylenie
od normy a/

mm

% normy a/

JESIEŃ b/ 2001

Wrzesień

12,1

-1,0

113

217

Październik

11,5

3,0

27

62

Listopad

2,7

-0,7

40

87

ZIMA c/ 2001/2002

Grudzień I dekada

-3,2

-3,4

5

39

II dekada

-3,9

-2,8

10

72

III dekada

-2,8

-1,7

22

164

Styczeń I dekada

-4,3

-2,3

8

69

II dekada

-2,9

-0,9

8

85

III dekada

5,8

7,2

24

198

Luty I dekada

6,5

7,7

12

131

II dekada

3,0

4,2

23

211

III dekada

1,8

1,9

21

312

Marzec I dekada

4,4

3,2

16

153

II dekada

6,1

3,9

11

113

WIOSNA c/ 2002

Marzec III dekada

3,6

-1,0

8

64

Kwiecień I dekada

4,1

-2,5

2

13

II dekada

10,0

3,4

14

110

III dekada

10,9

1,6

11

80

Maj I dekada

17,1

5,7

6

37

II dekada

15,2

1,6

20

106

a/ jako normę IMiGW przyjmuje do 2001r średnie z lat 1961-1990, od 2002r. średnie z lat 1971-2000.
b/ średnie miesięczne. c/ średnie dekadowe /obliczenia GUS na podstawie danych IMiGW/.

Ocena stanu upraw rolnych

Zasiewy ozime

Stan zasiewów ozimych w połowie maja br. był nieco gorszy niż przed rokiem, za wyjątkiem pszenicy ozimej, której zasiewy oceniono podobnie jak przed rokiem - na 3,7 stopnia kwalifikacyjnego.

Tab.2.Wiosenna ocena stanu upraw ozimych w stopniach kwalifikacyjnych.

Lata

Pszenica

Żyto

Jęczmień

Pszenżyto

Rzepak i rzepik

 

w stopniach kwalifikacyjnych a)

1986-1990b)

1991-1995b)

1996

1997

1998

1999

2000

2001

2002

3,7

3,6

3,2

3,0

3,6

3,7

3,3

3,7

3,7

3,6

3,5

3,3

3,2

3,5

3,6

3,0

3,6

3,5

3,6

3,4

2,6

2,8

3,4

3,6

3,2

3,5

3,4

.

3,4

3,1

2,9

3,5

3,6

3,1

3,6

3,5

3,5

3,2

2,3

2,8

3,5

3,5

3,1

3,6

3,5

a/ Stopień "5" oznacza stan bardzo dobry, "4" - dobry, "3" - dostateczny, "2" - słaby, "1" zły, klęskowy. b/ Przeciętne roczne.

Słabszy stan zasiewów zbóż ozimych i rzepaku ozimego był wynikiem opóźnionych siewów z powodu deszczowej pogody i nadmiernego uwilgotnienia gleby w okresie żniw i we wrześniu ub. roku oraz niedoboru opadów w okresie wiosennym.
Stan zasiewów pszenicy ozimej oceniono na 3,7 stopnia kwalifikacyjnego, tj. podobnie jak w roku ubiegłym i o 0,1 stopnia wyżej od średniej z lat 1991-1995. W przekroju wojewódzkim ocena stanu pszenicy ozimej wahała się od 3,9 stopnia w lubelskim i 3,8 stopnia w świętokrzyskim do 3,2 stopnia w podlaskim oraz 3,5 stopnia w łódzkim, mazowieckim i podkarpackim.
Stan zasiewów żyta oceniono na 3,5 stopnia kwalifikacyjnego, tj. o 0,1 stopnia niżej w porównaniu z oceną ubiegłoroczną i analogicznie do średniej oceny z lat 1991-1995. Zasiewy żyta najwyżej oceniono w województwach: dolnośląskim, lubelskim, opolskim i świętokrzyskim – na 3,7 stopnia, natomiast najniżej w podlaskim – na 3,1 stopnia, w pomorskim – na 3,2 stopnia oraz w łódzkim, śląskim i zachodniopomorskim – na 3,4 stopnia.
Stan zasiewów jęczmienia ozimego oceniono na 3,4 stopnia kwalifikacyjnego, tj. o 0,1 stopnia niżej w porównaniu z ubiegłym rokiem, na poziomie średniej z lat 1991-1995. Zasiewy jęczmienia ozimego najwyżej oceniono w województwach: lubelskim i świętokrzyskim – na 3,7 stopnia oraz wielkopolskim – na 3,6 stopnia, natomiast najsłabsze zasiewy obserwowano w województwach: śląskim (3,1 stopnia), opolskim i podlaskim (3,2 stopnia) oraz pomorskim (3,3 stopnia).
Stan zasiewów pszenżyta ozimego oceniono na 3,5 stopnia kwalifikacyjnego, tj. o 0,1 stopnia niżej niż przed rokiem, a wyżej o 0,1 stopnia w porównaniu ze średnią oceną z lat 1991-1995. W przekroju wojewódzkim oceny stanu pszenżyta ozimego wahały się od 3,8 stopnia w województwie śląskim i świętokrzyskim oraz 3,7 w lubelskim i opolskim do 3,2 stopnia w podlaskim i 3,4 stopnia w łódzkim i pomorskim.
W II dekadzie maja żyto i pszenżyto wykłosiło się i lokalnie rozpoczęło się ich kwitnienie. W południowej Polsce obserwowano także kłoszenie pszenicy ozimej. Występujące w tym czasie opady deszczu poprawiły nieco warunki wegetacji zbóż.
Stan plantacji rzepaku ozimego oceniono na 3,5 stopnia kwalifikacyjnego, tj. o 0,1 stopnia niżej niż przed rokiem, ale o 0,3 stopnia wyżej niż średnio w latach 1991-1995. Najlepszy był stan plantacji rzepaku w województwach: małopolskim oceniony na 3,8 stopnia i lubelskim – na 3,7 stopnia, natomiast najsłabszy w podlaskim (3,0 stopnia), łódzkim (3,2 stopnia) i śląskim (3,3 stopnia). W połowie maja w całym kraju trwało kwitnienie rzepaku ozimego.

Zasiewy jare

W bieżącym roku wczesne wiosenne ocieplenie i na ogół dość korzystny układ warunków agrometeorologicznych w okresie marzec – kwiecień, umożliwiły przeprowadzenie wiosennych prac polowych bez większych zakłóceń. Do siewu zbóż jarych w rejonach południowych i zachodnich przystąpiono w II i III dekadzie marca, a powszechnie w I dekadzie kwietnia. W wielu rejonach siewy zbóż jarych zakończono w II dekadzie kwietnia, a w całym kraju w III dekadzie.
W kwietniu warunki agrometeorologiczne, a zwłaszcza występujący na znacznym obszarze niedobór opadów nie stwarzał jeszcze zagrożenia dla wschodów i wzrostu roślin. W końcu miesiąca powszechnie obserwowano wschody zbóż jarych, a lokalnie wcześniej wysiane zboża weszły w fazę strzelania w źdźbło. Wyraźne pogorszenie warunków agrometeorologicznych nastąpiło w I dekadzie maja. Niemal bezdeszczowa pogoda, przy bardzo wysokich temperaturach i dużym usłonecznieniu, spowodowała na znacznym obszarze, a szczególnie w województwach wschodniej połowy kraju, nadmierne przesuszenie ornej warstwy gleby. Pogorszyło to warunki wschodów, wzrostu i rozwoju roślin. Niedobór wilgoci był szczególnie niekorzystny dla zbóż, które weszły w fazę strzelania w źdźbło, tj. w okres zwiększonego zapotrzebowania na wodę. Opady deszczu w II dekadzie maja poprawiły nieco warunki wegetacji, jednak w wielu rejonach, głównie wschodniej połowy kraju, wilgotność gleby nadal była niedostateczna.
Stan zasiewów zbóż jarych w połowie maja oceniono na 3,4 stopnia kwalifikacyjnego, tj. o 0,1 stopnia wyżej lub tak samo jak w analogicznym okresie ubiegłego roku.
Do siewu buraków cukrowych przystąpiono w I dekadzie kwietnia lokalnie w województwach: mazowieckim, zachodniopomorskim, opolskim i małopolskim, a w wielu rejonach w II dekadzie. Na znacznym obszarze siewy buraków cukrowych zakończono przed 10 maja. Miejscami pojawiły się wschody buraków, jednak z powodu braku opadów i niedostatecznego uwilgotnienia gleby, na wielu polach wschody buraków opóźniały się bądź były słabe i nierównomierne. W drugiej dekadzie maja niemal w całym kraju wystąpiły opady deszczu, które w wielu rejonach poprawiły warunki wilgotnościowe gleby i warunki wegetacji. W niektórych rejonach opady były jednak nieznaczne i tam wilgotność gleby nadal była niedostateczna. W tym okresie powszechnie obserwowano wschody buraków cukrowych, miejscami przystąpiono do pierwszej przerywki roślin.
Sadzenie ziemniaków lokalnie w rejonach zachodnich i południowych rozpoczęto w I dekadzie kwietnia, na większym obszarze w II dekadzie, a powszechnie w III dekadzie. Na znacznym obszarze kraju sadzenie ziemniaków zakończono w I dekadzie maja, ale miejscami kończono je jeszcze w II dekadzie miesiąca. Po okresie niemal bezdeszczowej pogody w I dekadzie maja, opady deszczu w II dekadzie w wielu rejonach poprawiły warunki wschodów ziemniaków. Jednak miejscami na terenach gdzie jeszcze utrzymywała się susza, warunki wschodów i wzrostu roślin nadal były niekorzystne.
Wstępnie szacuje się, że zbóż jarych łącznie z mieszankami zbożowymi zasiano blisko 3,6 mln ha, tj. niespełna 0,1% więcej niż w roku ubiegłym, przy czym więcej zasiano pszenicy, jęczmienia i owsa, natomiast mniej pszenżyta i mieszanek zbożowych. Powierzchnię zbóż ozimych łącznie z ozimymi mieszankami zbożowymi ocenia się na 4,8 mln ha, tj. o 2,7% mniej od powierzchni ubiegłorocznej. Ocenia się, że w porównaniu do roku ubiegłego wzrosła jedynie powierzchnia uprawy żyta (o 2,0%), natomiast powierzchnia pozostałych zbóż ozimych jest mniejsza (o 5,9%). Łączną powierzchnię zbóż podstawowych z mieszankami zbożowymi wstępnie szacuje się na 8,4 mln ha, tj. o 1,6% mniej niż w 2001 r.
Mniejsza od ubiegłorocznej będzie również powierzchnia rzepaku i rzepiku, natomiast powierzchnia buraków cukrowych będzie zbliżona do ubiegłorocznej. Powierzchnię rzepaku i rzepiku wstępnie szacuje się na około 403 tys. ha, a buraków cukrowych, wg wstępnych danych Cukrowniczej Izby Gospodarczej, na około 320 tys. ha.

Użytki zielone i plantacje koniczyny

W początkowym okresie wiosny br. warunki wegetacji roślinności łąkowo-pastwiskowej na przeważającym obszarze kraju były na ogół korzystne, jednak w miarę pogłębiającego się niedoboru opadów w kwietniu i I dekadzie maja, na znacznym obszarze uległy one pogorszeniu, zwłaszcza we wschodniej połowie kraju, gdzie w wielu rejonach rozwinęła się susza glebowa. Opady deszczu w II dekadzie maja nieco poprawiły stan uwilgotnienia gleby i warunki wegetacji. W tym czasie trawy łąkowe na znacznym obszarze kraju rozpoczęły fazę kwitnienia. W wielu rejonach, zwłaszcza południowej części Polski przystąpiono do zbioru I pokosu traw.
Stan łąk oceniono na 3,2 stopnia kwalifikacyjnego. Ocena ta jest o 0,2 stopnia niższa w porównaniu do ubiegłorocznej, a równa średniej z lat 1991-1995. W przekroju wojewódzkim oceny stanu łąk wahały się od 3,6 stopnia w województwie śląskim oraz 3,5 stopnia w lubelskim, małopolskim, opolskim i świętokrzyskim do 2,4 stopnia w lubuskim, 2,8 stopnia w zachodniopomorskim oraz 3,0 stopnia w łódzkim, podlaskim i wielkopolskim.

Tab.3. Ocena stanu upraw w stopniach kwalifikacyjnych.

Lata

Łąki

Pastwiska

Koniczyna

w stopniach kwalifikacyjnych a)

1986-1990b)

1991-1995b)

1996

1997

1998

1999

2000

2001

2002

3,4

3,2

3,0

3,0

3,4

3,3

2,9

3,4

3,2

3,4

3,2

3,0

3,0

3,3

3,3

2,8

3,3

3,2

3,6

3,4

3,2

3,1

3,5

3,6

3,1

3,6

3,5

a/ Stopień "5" oznacza stan bardzo dobry, "4" - dobry, "3" - dostateczny, "2" - słaby, "1" zły, klęskowy. b/ Przeciętne roczne.

Stan pastwisk również oceniono na 3,2 stopnia kwalifikacyjnego. Ocena ta jest o 0,1 stopnia niższa w porównaniu do ubiegłorocznej, a równa średniej z lat 1991-1995. W przekroju wojewódzkim oceny stanu pastwisk wahały się od 3,5 stopnia w lubelskim i 3,4 stopnia w małopolskim, opolskim, świętokrzyskim i warmińsko-mazurskim do 2,6 stopnia w lubuskim, 2,8 stopnia w zachodniopomorskim i 2,9 stopnia w podlaskim.
Plantacje koniczyny czerwonej oceniono na 3,5 stopnia kwalifikacyjnego, tj. o 0,1 stopnia niżej niż przed rokiem, a wyżej – o 0,1 stopnia w porównaniu do średniej z lat 1991-1995. Zasiewy koniczyny najwyżej oceniono w województwie warmińsko-mazurskim – na 3,8 stopnia oraz w lubelskim i opolskim – na 3,7 stopnia, a najsłabsze zasiewy (3,1 stopnia) obserwowano w województwie podlaskim.

Ocena wielkości strat w uprawach ozimych

Mimo dużego zróżnicowania warunków termiczno-wilgotnościowych zarówno zboża, jak i rzepak przezimowały dość dobrze. Niewielkie, ale jednak większe niż w roku ubiegłym straty w zasiewach najczęściej spowodowane były wymoknięciem roślin na skutek utrzymywania się na polach zastoisk wody. W niektórych województwach, np. w opolskim i dolnośląskim, straty w zasiewach jęczmienia i rzepaku spowodowało również nasilone żerowanie ślimaków i choroby (np. wirusowa karłowatość jęczmienia).
Szacuje się, że do połowy maja zaorano i zakwalifikowano do zaorania łącznie około 28,7 tys. ha zbóż ozimych, tj. 0,6% powierzchni zasianej, w tym pszenicy ozimej 10,0 tys. ha (0,5% powierzchni zasianej), żyta 9,7 tys. ha (0,5%), jęczmienia ozimego 4,4 tys. ha (3,1%), pszenżyta 4,2 tys. ha (0,6%) i ozimych mieszanek zbożowych ponad 0,3 tys. ha (1,1% powierzchni zasianej).
Powierzchnię rzepaku i rzepiku zaoraną i zakwalifikowaną do zaorania szacuje się na około 19,3 tys. ha, tj. 5,0% powierzchni zasianej.

Tab. 4. Straty w uprawach rolnych

Wyszczególnienie

1986-1990a)

1991

1992

1993

1994

1995

1996

1997

1998

1999

2000

2001

2002

w % ogólnej powierzchni danej uprawy

Zboża ozime

Pszenica

Żyto

Jęczmień

Pszenżyto

Mieszanki zboż

Rzepak i rzepik

Koniczyna

Poplony ozime

0,5

0,5

0,4

2,5

.

.

4,2

0,3

1,1

0,2

0,1

0,1

2,0

0,3

.

3,1

0,2

2,9

0,1

0,1

0,1

0,4

0,2

.

4,1

0,2

1,4

0,1

0,1

0,1

0,8

0,1

.

5,1

0,2

2,4

0,9

1,6

0,3

2,0

0,6

.

4,2

0,3

2,1

0,1

0,1

0,1

0,3

0,1

.

1,2

0,2

2,7

3,0

2,9

1,0

31,5

2,3

.

61,2

1,4

8,2

9,7

13,1

1,3

44,3

14,6

.

50,0

3,3

6,4

0,9

0,9

0,4

4,1

1,5

.

6,2

0,7

5,1

0,5

0,5

0,3

1,1

0,6

.

2,7

0,4

5,2

0,4

0,4

0,4

0,8

0,5

.

3,1

0,4

3,6

0,2

0,2

0,1

0,8

0,2

.

0,9

0,3

3,3

0,6

0,5

0,5

3,1

0,6

1,1

5,0

0,3

4,9

a) Przeciętne roczne

Na zaoranych polach rolnicy dokonywali przesiewów, ale część zasiewów kwalifikujących się do zaorania pozostawili do dalszej wegetacji.

Ocena stanu upraw ogrodniczych

W przeprowadzonej w bieżącym roku ocenie przezimowania roślin sadowniczych nie odnotowano strat w drzewostanie. Z uwagi na łagodną zimę drzewa i krzewy owocowe nie uległy uszkodzeniom. W niektórych rejonach odnotowano jedynie niewielkie uszkodzenia mrozowe pąków kwiatowych moreli oraz brzoskwiń, a lokalnie także wiśni, czereśni i śliw. Ze względu na wczesną wiosnę oraz wysokie temperatury powietrza w marcu i w kwietniu na przeważającym obszarze kraju kwitnienie roślin sadowniczych było przyspieszone. Drzewa i krzewy kwitły obficie. Jabłonie na ogół kwitły dobrze, lecz w porównaniu z ubiegłym sezonem wegetacyjnym słabsze było kwitnienie niektórych odmian: zwłaszcza odmiany Idared, Gloster, Ligol i Elstar. Zdecydowanie lepsze w bieżącym roku było kwitnienie grusz, które w poprzednim sezonie wegetacyjnym kwitły słabo.
Rzeczoznawcy szacują, że powierzchnia uprawy truskawek w bieżącym roku jest nieco mniejsza od ubiegłorocznej.
Ponadto rzeczoznawcy informowali także o nasileniu występowania szkodników sadowniczych i warzywniczych, które dobrze zniosły warunki łagodnej zimy.
Z uwagi na wczesną wiosnę i stosunkowo wysokie temperatury powietrza w marcu, siewy warzyw gruntowych w bieżącym roku były przyspieszone. Na przeważającym obszarze kraju do siewów przystąpiono już w drugiej połowie marca lub w pierwszych dniach kwietnia. Nieco później rozpoczęto siewy w północno-wschodniej części kraju. Niewielka ilość opadów deszczu w kwietniu oraz prawie całkowity brak opadów w pierwszej dekadzie maja w wielu rejonach utrudniały wschody warzyw, zwłaszcza wysianych w późniejszych terminach. Poprawa warunków agrometeorologicznych w drugiej dekadzie maja korzystnie wpłynęła na wegetację warzyw gruntowych.

Straty w przechowywanych ziemiopłodach

Do przechowywania w okresie zimy 2001/2002 przeznaczono 12,2 mln t ziemniaków, tj. 62,9% zbioru (w roku poprzednim 62,5%). Straty w przechowywanych ziemniakach szacuje się na 12,5%, (ok 0,1 pkt. więcej niż przed rokiem). Największe straty w masie przechowywanych ziemniaków wystąpiły w województwach: zachodnioporskim – 15,2% i pomorskim – 14,9%, natomiast najmniejsze w świętokrzyskim – 9,7%, łódzkim – 11,2%, mazowieckim – 11,4% oraz w dolnośląskim i lubuskim – po 11,5%.

Tab. 5. Straty w przechowywanych ziemiopłodach

Lata

Ziemniaki

Kapusta

Cebula

Marchew jadalna

Buraki ćwikłowe

Pietruszka

Selery

Pory

 

w % ogólnej ilości przechowywanych ziemiopłodów

1986 - 1990a)

16

20

13

14

8

14

15

15

1991

15

20

14

16

9

15

15

12

1992

15

19

12

15

10

14

14

12

1993

13

17

12

15

10

15

13

12

1994

15

18

13

15

10

14

14

13

1995

23

17

13

15

10

14

14

13

1996

19

20

14

19

14

16

17

20

1997

16

19

15

17

11

17

17

19

1998

14

16

14

15

11

15

15

15

1999

13

16

14

16

10

15

15

17

2000

12

17

13

16

11

16

14

15

2001

12

19

15

18

12

20

16

15

2002

13

19

16

19

11

19

16

15

a) Przeciętne roczne

Straty w przechowywanych warzywach były na ogół zbliżone do ubiegłorocznych i wahały się od 19% ogólnej ilości przechowywanej kapusty, marchwi i pietruszki do 11% przechowywanych buraków ćwikłowych.

Tab.6. Wiosenna ocena stanu upraw ozimych.

Województwa

Pszenica

Żyto

Jęczmień

Pszenżyto

Rzepak

w stopniach kwalifikacyjnych a)

Polska

3,7

3,5

3,4

3,5

3,5

Dolnośląskie

3,6

3,7

3,4

3,6

3,4

Kujawsko-pomorskie

3,7

3,6

3,5

3,6

3,5

Lubelskie

3,9

3,7

3,7

3,7

3,7

Lubuskie

3,6

3,5

3,5

3,6

3,4

Łódzkie

3,5

3,4

3,4

3,4

3,2

Małopolskie

3,6

3,5

3,5

3,5

3,8

Mazowieckie

3,5

3,5

3,5

3,5

3,4

Opolskie

3,7

3,7

3,2

3,7

3,5

Podkarpackie

3,5

3,5

3,5

3,5

3,5

Podlaskie

3,2

3,1

3,2

3,2

3,0

Pomorskie

3,6

3,2

3,3

3,4

3,4

Śląskie

3,7

3,4

3,1

3,8

3,3

Świętokrzyskie

3,8

3,7

3,7

3,8

3,5

Warmińsko-mazurskie

3,6

3,5

3,5

3,5

3,5

Wielkopolskie

3,7

3,5

3,6

3,6

3,6

Zachodniopomorskie

3,6

3,4

3,5

3,5

3,5

Tab.7. Wiosenna ocena stanu upraw jarych.

Województwa

Pszenica

Jęczmień

Owies

Pszenżyto

Mieszanki zbożowe

Rzepak

w stopniach kwalifikacyjnych a)

Polska

3,4

3,4

3,4

3,4

3,4

3,3

Dolnośląskie

3,5

3,5

3,6

3,5

3,6

3,5

Kujawsko-pomorskie

3,4

3,4

3,5

3,6

3,4

3,4

Lubelskie

3,7

3,7

3,6

3,6

3,6

3,7

Lubuskie

3,5

3,3

3,3

3,4

3,3

3,2

Łódzkie

3,2

3,2

3,2

3,2

3,2

3,0

Małopolskie

3,5

3,5

3,4

3,4

3,5

3,0

Mazowieckie

3,3

3,2

3,3

3,3

3,3

3,2

Opolskie

3,6

3,5

3,5

3,4

3,5

3,2

Podkarpackie

3,4

3,4

3,5

3,5

3,4

3,5

Podlaskie

3,1

3,0

2,9

3,1

3,1

3,0

Pomorskie

3,3

3,3

3,3

3,3

3,3

3,0

Śląskie

3,3

3,5

3,5

3,4

3,3

3,4

Świętokrzyskie

3,6

3,6

3,6

3,5

3,5

3,3

Warmińsko-mazurskie

3,4

3,3

3,4

3,4

3,2

3,1

Wielkopolskie

3,5

3,5

3,4

3,5

3,5

3,5

Zachodniopomorskie

3,5

3,5

3,5

3,5

3,4

3,3

 


POWIĄZANE

W dniu wczoraajszym, tj.  26 marca 2024 roku opublikowaliśmy w portalu ppr.pl ma...

Rosstat publikuje drugi raport statystyczny upraw w 2023 r. Produkcja pszenicy w...

Program azotanowy od ubiegłego roku pozwala dość elastycznie stosować nawozy azo...


Komentarze

Bądź na bieżąco

Zapisz się do newslettera

Każdego dnia najnowsze artykuły, ostatnie ogłoszenia, najświeższe komentarze, ostatnie posty z forum

Najpopularniejsze tematy

gospodarkapracaprzetargi
Nowy PPR (stopka)
Jestesmy w spolecznosciach:
Zgłoś uwagę