Racjonalnie korzystać z azotu

Sezon  wegetacyjny 2006/07 był dla roślin bardzo nietypowy w porównaniu z kilkoma ostatnimi. Sucha i ciepła zima spowodowała ich szybki rozwój a majowe przymrozki obniżyły planowane zbiory nawet o kilkanaście procent. Nie inaczej zapowiada się sezon 2007/08. Temperatury zimowych miesięcy znacznie odbiegają od średnich wieloletnich. Znikoma pokrywa śnieżna niemal w całym kraju oraz brak deszczu pozwala przypuszczać, że na wiosnę  wystąpi znaczny deficyt wilgoci w glebie.

    Mając na uwadze uwarunkowania klimatyczne (początek wegetacji roślin zimą) powinniśmy jak najwcześniej zaplanować wiosenne nawożenie azotem, który jest wiodącym czynnikiem plonotwórczym.
W przypadku rzepaku ozimego, który ma bardzo duże zapotrzebowanie na azot, pierwszą dawkę powinniśmy zastosować w pierwszej dekadzie marca jeżeli temperatura powietrza przez  kilka dni będzie oscylować w okolicach 10-12 0C. Pierwsza dawka azotu powinna wynosić około 60% całkowitego zapotrzebowania na azot i może być zastosowana w postaci TARNOSKIEGO SALETRZAKU DOLOMITOWEGO 27%N produkowanego przez „AZOTY TARNÓW” i zawierającego dwie formy azotu 13,5% amonowego i 13,5% azotanowego. Należy pamiętać że azot amonowy działa wolniej i jest bardziej przyswajalny  w niższych temperaturach natomiast azot azotanowy działa najszybciej i znacząco przyspiesza wegetację i rozwój rzepaku. Ponieważ wegetacja rzepaku jest bardzo krótka, drugą dawkę nawożenia azotem należy zastosować po około 3-4 tygodniach  od pierwszej.   W tym celu najlepiej na drugie nawożenie azotem nadaje się SALETRA AMONOWA WAPNIOWO-MAGNEZOWA 30%N lub SIARCZAN AMONU 21%N(24%S) produkowany przez „AZOTY TARNÓW”. Siarczan amonu przydatny jest nie tylko z uwagi na zawartość azotu ale przede wszystkim siarki, której rzepak potrzebuje około 40 – 60 kgS/ha. Na obszarach o małej koncentracji przemysłu te niedobory mogą wynieść nawet do 80 kgS/ha. Pamiętajmy że zapotrzebowanie całkowite na azot rzepaku wynosi około 160-180 kgN/ha przy zakładanym plonie około   3,5 – 4 t ziaren z ha.

Przy nawożeniu azotem pszenicy ozimej należy stosować zasadę, że na każdą tonę ziarna należy zastosować około 20 – 25 kgN/ha. pamiętając że uprawa pszenicy po innym zbożu wymaga większego nawożenia azotem niż po rzepaku. Jeżeli cała dawka azotu na wynieść 175 kgN/ha przy zakładanym plonie 7 t ziaren z ha, to przy nawożeniu wiosennym należy podzielić ją na dwie lub w sprzyjających warunkach na trzy części. Pierwszą dawkę  w ilości 70-80 kgN/ha, należy zastosować w marcu (możliwie jak najwcześniej przed ruszeniem wegetacji ale na rozmarzniętą ziemię) w postaci TARNOSKIEGO SALETRZAKU DOLOMITOWEGO 27%N produkowanego przez  „AZOTY TARNÓW”. Drugą dawkę przed zawiązaniem się kłosów w ilości 70-95 kgN/ha w postaci SALETRY AMONOWEJ WAPNIOWO-MAGNEZOWEJ 30%N produkowanej przez „AZOTY TARNÓW”. Opcjonalnie możemy zastosować trzecią dawkę azotu  w postaci SIARCZANU AMONU 21%N(24%S) produkowanego przez „AZOTY TARNÓW” dla pszenicy wykazującej braki siarki (bladozielone przebarwienia na młodych liściach) 

Zakładając planowaną dawkę azotu pod konkretną roślinę powinniśmy pamiętać także min.  o posiadaniu aktualnych badań glebowych, zwróceniu uwagi na klasę bonitacyjną, oraz kategorię agronomiczną gleby (lekka, średnia, ciężka), średni plon z ha w kilku ostatnich latach, przedplon, stosowanie pozostałych składników pokarmowych (fosforu, potasu oraz makro i mikroelementów).
Zastosowanie powyższych zasad i produktów warunkuje uzyskanie wysokich plonów, przy optymalnych nakładach finansowych.