Vany Toyoty, których nie znamy w Polsce

Jeszcze niedawno w sprzedaży na polskim rynku był tylko jeden model dostawczej Toyoty – Proace w wielu odmianach nadwozia – w tym osobowej Verso. Druga generacja tego uniwersalnego vana jest obecna na naszym rynku od 2016 roku i szybko zdobyła popularność wśród polskich przedsiębiorców, odnotowując w 2018 roku 875 rejestracji. Niedawno ruszyła przedsprzedaż nowej, kompaktowej, dostawczej Toyoty Proace City, której pierwsze egzemplarze trafią na drogi w pierwszym kwartale 2020 roku. To jednak zaledwie dwa spośród wielu dostawczych modeli, oferowanych przez koncern Toyota w różnych zakątkach świata. 

W segmencie średniej wielkości aut dostawczych w wersji ciężarowej Toyota Proace zajmuje 3. miejsce z 12-procentowym udziałem w polskim rynku. Do wyboru są osobowe odmiany Verso oraz dostawcze wersje Furgon – w trzech długościach nadwozia, w tym mierząca tylko 4,6 m odmiana Compact. Najdłuższy Proace ma długość 5,3 m, mieści do 9 osób lub do 6,6 m3 ładunku, a standard wyposażenia rozciąga się od samochodu roboczego po luksusową odmianę pasażerską VIP.

Na pokładzie modelu Proace może się znaleźć całe mnóstwo nowoczesnego wyposażenia, na czele z pakietem systemów bezpieczeństwa Toyota Safety Sense i wyświetlaczem projekcyjnym HUD na przedniej szybie. Pod maską może się znaleźć jeden z czterech silników Diesla o pojemności 1.5 lub 2.0 l i mocy od 95 do 177 KM.

Toyota Proace City – nowy gracz

Debiutujący na początku przyszłego roku w Polsce Proace City to pierwszy model Toyoty w popularnym segmencie kompaktowych vanów. Może mieć długość 4,4 m lub 4,7 m, dwa lub trzy miejsca siedzące z przodu oraz w pełni lub do połowy przeszklone nadwozie. Dłuższa wersja dostępna jest także jako furgon brygadowy, a osobowa odmiana Verso może mieć 5 lub 7 miejsc dla podróżnych. Pojemność przestrzeni ładunkowej to od 3,3 o 4,3 m sześć. Proace City to jeden z nielicznych modeli w tym segmencie, które mogą przewozić dwie europalety.

Opcjonalny system Smart Cargo zapewnia największą w tej klasie długość przestrzeni bagażowej, aż do 3,4 m. Do tego Proace City ma w obu wersjach nadwozia ładowność 1000 kg. Odmianą van można holować przyczepy o ładowności do 1,5 t. Gama napędów obejmuje jednostki benzynowe i wysokoprężne o mocach od 75 do 130 KM, współpracujące z 6-stopniową skrzynią manualną lub 8-stopniową automatyczną. W 2021 roku będzie dostępna również wersja z elektrycznym napędem. Rok wcześniej w Polsce zadebiutuje elektryczna odmiana większej dostawczej Toyoty Proace.

Na pokładzie Toyoty Proace City nie zabraknie najnowocześniejszych udogodnień, jak system Smart Active Vision, składający się z dwóch kamer i zamontowanego pod sufitem pięciocalowego ekranu, na którym z daleka i z bliska prezentowany jest widok po bokach auta i za samochodem. Jest również wybór trybów jazdy do poruszania się po śliskiej nawierzchni, drogach gruntowych, a nawet po piasku. Do kontroli załadunku służy tzw. Smart Load Indicator, sygnalizujący, gdy dojedzie do przekroczenia 90 proc. ładowności samochodu.

Toyota Alphard – luksusowy minivan

Produkowany od 2002 roku model Alphard jest znany również pod nazwą Velfire. Początkowo wytwarzano go wyłącznie z myślą o rynku japońskim, lecz z czasem stał się dostępny również w Rosji, Indonezji, Hongkongu, Bangladeszu, Singapurze, Tajlandii i Malezji. Pierwsza generacja miała 8 miejsc, po obu stronach nadwozia przesuwne drzwi, a pod maską benzynowy silnik 2.4 o mocy 159 KM lub jednostkę 3.0 V6 o mocy 220 KM. Dostępne były nawet wersje z napędem na cztery koła.

W 2006 roku wprowadzono ekskluzywną, czteromiejscową wersję Royal Lounge Alphard. Najnowsza generacja tego modelu przeszła w 2018 roku facelifting, zyskując bardziej agresywny, nowoczesny wygląd. Na pokładzie nie brakuje luksusowych dodatków, jak otwierany, panoramiczny dach, nastrojowe oświetlenie czy obite szlachetną skórą i elektrycznie regulowane, kapitańskie fotele oraz elektrycznie zamykane boczne drzwi.

Pod maską znajduje się 3.5-litrowa jednostka V6 o mocy 296 KM i 361 Nm maksymalnego momentu obrotowego, który trafia do przednich kół za pośrednictwem ośmiobiegowej, automatycznej skrzyni.

Toyota Avanza – bliźniak Daihatsu
Ten subkompaktowy, osobowy model z nadwoziem typu van zaprezentowano w 2003 roku. Produkcja ruszyła w 2003 roku w Indonezji. Źródłem napędu były czterocylindrowe silniki o pojemnościach 1.0, 1.3 oraz 1.5 litra o mocy od 94 do 105 KM, która trafiała do tylnej osi za pośrednictwem 4-biegowej skrzyni automatycznej lub 5-biegowej, manualnej. Co ciekawe, ten model był oferowany również jako Daihatsu Xenia.

Toyota bB – Typowy Kei Car
Na japońskim rynku występują również pięcioosobowe vany Toyoty segmentu B. Model bB, wytwarzany od 2000 roku, jest bliźniakiem Daihatsu Materii, a od 2008 roku – sprzedawany również jako Subaru Dex i doczekał się już 2. generacji. Pod maską pracują 4-cylindrowe silniki o pojemnościach 1.3 (91 KM, 123 Nm) i 1.5 l (110 KM, 143 Nm). Ich moc trafia do przedniej osi za pośrednictwem 5-biegowej skrzyni manualnej lub 4-biegowego automatu.

Toyota Corolla Rumion – japońska osobliwość
Pięciodrzwiowy minivan o długości nieco ponad 4,2 m powstaje w Japonii od 2007 roku. Jego produkcją nie zajmuje się jednak bezpośrednio Toyota, lecz firma Kanto Auto Works. Gama napędów obejmuje benzynowe silniki 1.5 (110 KM, 140 Nm) i 1.8 l (136 KM, 175 Nm). Do wyboru są wersje z napędem na przednią lub obie osie, ze skrzynią CVT. Co ciekawe, ten model jest znany również w Australii pod nazwą Toyota Rukus.

Toyota Granvia – luksusowy salon na kołach

Vana o takiej nazwie Toyota produkuje już od 1995 roku. Auto ma specyfikację pasażerską i występuje w 7- i 8-osobowej wersji. Nadwozie ma czworo drzwi – w tym również przesuwne. Pod maską znalazły się benzynowe silniki o pojemnościach 2.7 i 3.4 litra, a także 3-litrowy turbodiesel. Napęd trafia na tylne koła. Dostępna jest również wersja z napędem na wszystkie koła.

Współczesna Granvia z wyglądu przypomina dwa inne modele – Alpharda i Hiace – z którymi dzieli tę samą platformę. Ten model jest oferowany przede wszystkim w Japonii, Australii i Nowej Zelandii, a także na Filipinach. Jak przystało na luksusową wersję vana, ma wielowahaczowe zawieszenie.

W nadwoziu dominują eleganckie elementy wykończenia i duże, ozdobnie chromowane elementy – w tym nawet felgi. Najlepsze czeka na pasażerów w środku: pokryte pluszem, kapitańskie fotele, wysokiej klasy materiały wykończeniowe oraz nastrojowe oświetlenie LED. Całości dopełnia 12-głośnikowy system audio. Sprzedaż tego zupełnie nowego modelu Toyoty zaczyna się właśnie na rynku australijskim.

Toyota Hiace – mini autobus

Toyota Hiace to klasyka gatunku. Pierwsza generacja zadebiutowała w 1967 roku i od tamtej pory van stał się jednym z globalnych modeli Toyoty. W ciągu ponad 50 lat sprzedano 6,24 miliona egzemplarzy w 150 krajach. Cieszy się dużą popularnością w regionie Azji i Bliskiego Wschodu, Afryce, Oceanii, Meksyku, Ameryce Południowej i Środkowej. W Polsce Hiace był dostępny od 1992 roku aż do roku 2013, kiedy został zastąpiony przez model Proace.

Współczesny Hiace w komfortowych warunkach może zabrać na pokład nawet do 17 podróżnych. W tym roku na rynki Japonii, Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej weszła najnowsza, 6. już generacja, zbudowana według zasad nowoczesnej architektury nadwozi TNGA.

Samochód może służyć jako minibus do transportu turystów, prywatny autobus lub furgon. Występuje w dwóch odmianach nadwozia o długości 5,2 i ponad 5,9 m. W odmianie Van została zwiększona przestrzeń bagażowa, w której wygodnie można przewozić palety. Gama napędów obejmuje 2.8-litrowy silnik Diesla oraz 3.5-litrową jednostkę benzynową. Na pokładzie jest oczywiście komplet nowoczesnych systemów bezpieczeństwa, Toyota Safety Sense.

Toyota Innova – hit na Filipinach
Ten minivan Toyoty od 2003 roku powstaje w Indonezji w 4 wersjach wyposażenia z benzynowymi silnikami o pojemnościach 2.0 i 2.7 l, a także z jednostką wysokoprężną o pojemności 2.5 l. Samochód jest oferowany także w Indiach, Malezji, Tajwanie, Wietnamie i Zjednoczonych Emiratach Arabskich, ale największą popularnością cieszy się na Filipinach, gdzie służy najczęściej jako taksówka albo radiowóz tamtejszej policji.

Toyota Isis – bez kontrowersji

Swoją budzącą negatywne skojarzenia nazwę ten kompaktowy minivan w rzeczywistości zawdzięcza Izydzie, egipskiej bogini płodności i rodzin. Auto produkowano w latach 2004–2017 w japońskim mieście Susono. Auto ma pięcioro drzwi – tylne są z obu stron przesuwne. Charakterystycznym elementem jest brak środkowego słupka pomiędzy przednimi i tylnymi drzwiami. Oba elementy łączą się ze sobą za pomocą specjalnych zamków o wymyślnej konstrukcji.
 

Źródłem napędu może być 4-cylindrowy, benzynowy silnik 1.8 o mocy 132 KM lub 2-litrowa jednostka o mocy 156 KM. Napęd jest przenoszony ma przednią lub obie osie. Auto mieściło 7 pasażerów.

Toyota LiteAce – więcej niż jedno auto
LiteAce to cała rodzina samochodów dostawczych i osobowo-dostawczych, produkowanych przez Toyotę już od 1976 roku z nadwoziami typu van, a także kombi i pick-up. Pierwsze modele vanów z tej serii powstawały w oparciu o koncepcję kabiny umieszczonej nad silnikiem.

W roku 1996 zdecydowano się zmienić konstrukcję i zaczęto umieszczać silniki przed kabiną. Do 1982 roku alternatywną linię stanowiły modele z serii TownAce, których nazwę zmieniono wówczas na LiteAce. Wyłącznie po to, by w 1992 roku przywrócić dawną nazwę TownAce. Dostawcze auta Toyoty pod obiema nazwami były eksportowane do Afryki, Azji i Australii. Niektóre modele z serii LiteAce/TownAce były dostępne również pod nazwą Daihatsu Delta. W latach 1967–1975 produkowane były także znacznie mniejsze dostawczaki pod nazwą MiniAce.

Toyota Previa – hybryda w segmencie vanów
To model znany również w Polsce – głównie za sprawą prywatnego importu, występujący w Japonii pod nazwą Estima, w Australii sprzedawany pod nazwą Tarago. Pierwsza generacja tego minivana powstała w 1990 roku, a oprócz sylwetki, jej charakterystycznym znakiem były pojedyncze, przesuwane drzwi. Napędzający tylne koła benzynowy silnik umieszczono między fotelami. Były również odmiany z napędem AWD.

Źródłem mocy był 134-konny silnik 2.4. Odmiana Super Charger osiągała moc 150 KM. Previa z niespełna 5-metrowej długości nadwoziem może mieć 7 lub 8 miejsc i 3 konfiguracje siedzeń. W Japonii powstawały zminiaturyzowane, węższe i krótsze wersje Previi (Estimy): Estima Lucida i Estima Emina.

W 2000 roku wprowadzono 2. generację Previi dla 6, 7 lub 8 pasażerów, dysponującą podwójnymi, przesuwanymi drzwiami i większym rozstawem osi, lecz węższą i krótszą od poprzedniczki. Pod maską pracował 2-litrowy diesel (116 KM) lub silnik benzynowy 2.4 l (156 KM). Na rynek japoński trafiały również wersje z napędem hybrydowym, wykorzystującym benzynowy silnik 3.0 V6.

Trzecia generacja weszła na rynek w 2006 roku. Bazowym silnikiem była jednostka 2.4 l, ale w ofercie w Japonii i Hong Kongu model pod nazwą Estima był oferowany także z napędem hybrydowym z silnikiem 2.5 l oraz systemem E-Four, czyli elektrycznym napędem AWD. W 2007 roku pojawił się również 3,5-litrowy silnik V6 (271 KM).

Toyota Sienna – amerykański sen o rodzinnym aucie
Początki tego modelu, noszącego nazwę toskańskiego miasta, sięgają 1997 roku. Stworzono go na bazie sedana Camry jako następcę modelu Previa. Pierwsza generacja miała 3-litrowy silnik (194 KM, 284 Nm). Jej znakiem rozpoznawczym były wygodne, kapitańskie fotele i dwuosobowy fotel pasażera. Siedzenia można było łatwo składać i dopasowywać ich konfigurację do indywidualnych potrzeb. Ciekawostką był bagażnik dachowy, standardowo montowany w wyższych wersjach wyposażenia.

Sienna dała się również poznać jako samochód luksusowy, z oferowanymi za dopłatą pakietami wykończenia wnętrza skórą i drewnem. Pierwsza generacja zasłynęła niskim jak na tę wielkość i rodzaj nadwozia zużyciem paliwa na poziomie 10 l/100 km. Po liftingu w 2001 roku pod maską pojawił się mocniejszy silnik (210 KM, 298 Nm). Najbardziej doceniono ją za bardzo wysoki poziom bezpieczeństwa. W wyposażeniu były przednie i tylne poduszki powietrzne i system ESP.

Od 2010 roku na rynku jest 3. generacja modelu Sienna, która otrzymała nową stylistykę nadwozia i wnętrza. Najwyższa wersja wyposażenia SE ma zmodyfikowane nadwozie, 19-calowe koła oraz dostrojone zawieszenie i układ kierowniczy. Dostępna jest wersja z napędem na wszystkie koła, a pod maską może się znaleźć 3.5-litrowy silnik V6 lub 4-cylindrowy o pojemności 2.7 l.

Samochód przyciągał nabywców bogatym wyposażeniem, m.in. w przesuwane fotele w drugim rzędzie, bezkluczykowy system uruchamiania przyciskiem, odtwarzacz DVD i ekrany z bezprzewodowymi słuchawkami dla pasażerów tylnej kanapy, kamery 180 stopni czy panoramiczny, szklany dach. W 2015 roku Sienna przeszła facelifting, otrzymując nowe tylne lampy i zmieniony wygląd wnętrza oraz 3.5-litrowy silnik (296 KM, 357 Nm) z bezpośrednim wtryskiem paliwa do cylindrów D4-S i ośmiobiegową, automatyczną skrzynią. Kolejny lifting nastąpił w ubiegłym roku, zmieniając wygląd przedniego pasa i reflektorów. Zastosowano też lepsze wyciszenie kabiny i nowy system rozrywki w drugim rzędzie siedzeń.

Toyota Sienta – tylko w Japonii
Ten mały, produkowany od 2003 roku model o długości 4,1 m przeznaczono wyłącznie na japoński rynek. Druga generacja zadebiutowała w 2015 roku. Samochód powstał według dewizy „Active & Fun” i ma łączyć funkcjonalność z dynamicznym stylem życia. Jego długość wzrosła do 4,23 m, a gama napędów obejmuje dwa 1.5-litrowe silniki – jeden o mocy 109 KM dla wersji 4x2, a drugi 103-konny dla 4x4, oraz układ hybrydowy o mocy 100 KM.

Toyota Succeed i Probox – jak bracia
To produkowany od 2002 roku samochód, występujący w użytkowej wersji nadwozia van i osobowej, kombi. Niemal bliźniaczym, choć nieco mniejszym od Succeed’a (o ładowności 450 kg) pojazdem był model Probox (ładowność 400 kg). Pod maską Succeed’a mógł się znaleźć jeden z trzech silników. Benzynowy 1.3 (87 KM) lub 1.5 (109 KM), albo wysokoprężny 1.4 (72 KM). Napęd trafiał na przednią lub obie osie.

Toyota TownAce – model pośredni
Jego produkcję rozpoczęto w 1976 roku. Powstał jako model wypełniający lukę między Hiace i LiteAce. Wersja Van mogła przewozić od 3 do 6 pasażerów, a kombi aż 8. W 1978 roku ofertę wzbogaciła dodatkowo wersja pickup. Początkowo pod maskę trafiały małe jednostki 1.2 o mocy 64 KM, a także 1.6 (93 KM) i 85-konna odmiana silnika 1.6.W 1978 roku ruszyła sprzedaż wersji pick-up w dwóch wersjach pojemności skrzyń ładunkowych, napędzana 80-konnym silnikiem.

W 1982 roku zadebiutowała 2. generacja z nieco wyższym nadwoziem oraz silnikami, których moce sięgały 97 KM. Razem z nią wszedł na rynek bliźniaczy model MasterAce Surf. Trzy lata później do oferty włączono wersję z dołączanym napędem na wszystkie koła. W 1996 roku źródłem napędu modeli z serii TownAce/LiteAce stały się już 130-konne, 2-litrowe silniki.

Obecna, szósta generacja zadebiutowała w lutym 2008 roku z 97-konnym silnikiem 1.5 pod maską i tylnym napędem. Dwa lata później wprowadzono odmianę z napędem AWD. Model jest aktualizowany niemal co roku. W 2012 i 2014 roku zmodyfikowano silniki, uzyskując niższe zużycie paliwa, aby dostosować auto do normy na 2015 rok.