CHMIEL
Regulacje na rynku chmielu w UE obejmują:
Chmiel uprawiany w krajach UE podlega certyfikacji151, o ile trafia do obrotu handlowego. Certyfikacją zajmują się instytucje, do których powołania są zobligowane państwa członkowskie. W Polsce funkcje te pełnić będzie Inspekcja Handlowa Artykułów Rolno-Spożywczych. Do obrotu można wprowadzić jedynie:
Certyfikat wydaje się:
Certyfikaty wydawane są do 31 marca następnego roku po zbiorze. Zawierają one: nazwę odmiany, określenie "chmiel certyfikowany zaziarniony" lub "chmiel certyfikowany niezaziarniony", wyszczególnienie ilości opakowań oraz ich numerów z podaniem masy netto, informacje o kraju i rejonie uprawy, roku zbioru oraz numer certyfikatu i datę jego wystawienia.
W systemie uproszczonym kwota dopłat na chmiel będzie włączona do tzw. koperty krajowej.
LEN I KONOPIE NA WŁÓKNO
Wsparcie dla producentów słomy lnianej i konopnej
Od sezonu 2001/02 len i konopie uprawiane na włókno zostały włączone do systemu wsparcia bezpośredniego upraw polowych, do którego należą zboża, rośliny oleiste i wysokobiałkowe.
W przypadku konopi tylko te gatunki uprawiane na terytorium UE mogą otrzymać wsparcie, w których zawartość tetrahydrocannabinolu (TTC) w suchej masie nie przekracza 0,2%. Państwa członkowskie zobligowane są również do wdrożenia szczegółowego systemu kontroli upraw konopi na co najmniej 30% ogólnego areału uprawy, dla którego złożono podania o płatności do powierzchni.
Wsparcie dla przetwórstwa
W UE oprócz producentów słomy lnianej i konopnej wspierani są pierwsi przetwórcy lnu i konopi. Wyróżnia się dopłaty do włókna krótkiego lnu i konopi oraz włókna długiego lnu.
Jednakże aby pozyskiwane włókno krótkie było wysokiej jakości uzależniono wypłatę dotacji dla przetwórców od ilości zanieczyszczeń i łusek, które to włókno posiada.
I tak włókno krótkie lniane i konopne kwalifikuje się do wsparcia tylko jeśli zawiera nie więcej niż 7,5% zanieczyszczeń. Dla okresu 2001/02 do 2003/04 państwa członkowskie mogą przyjąć nieco szerszy przedział tolerancji dla zanieczyszczeń i dla przetwórstwa ulokowanego na tradycyjnych rynkach zbytu stosować dopłaty do:
W celu utrzymania tradycyjnej produkcji włókna długiego lnu pomoc finansowa przewidziana dla pierwszego przetwórcy będzie systematycznie zwiększana, aby rekompensować stopniowo obniżane dotacje bezpośrednie wypłacane do hektara dla producentów.
I tak kwota dopłat przyznawana na tonę włókna wynosi:
Dla zapewnienia racjonalnego poziomu produkcji włókna długiego i krótkiego w poszczególnych państwach członkowskich wprowadzono tzw. maksymalne gwarantowane ilości dla włókna długiego i krótkiego, czyli inaczej mówiąc kwoty produkcyjne na włókno produkowane w UE. Kwoty te rozdzielono następnie na poszczególne państwa członkowskie. Przy ustalaniu kwot brano pod uwagę średnie powierzchnie upraw lnu i konopi w UE z ostatnich lat odzwierciedlające faktyczne wielkości obszarów produkcyjnych pomnożonych przez średnią wydajność włókna osiąganą z ha.
Dopuszczalny jest transfer słomy włóknistej z jednego państwa do drugiego w celu jej przetworzenia. Państwa członkowskie mogą również dokonywać konwersji włókna krótkiego na długie. Wykorzystuje się do tego specjalny przelicznik stanowiący odpowiednik l tony włókna długiego lnu na 2,2 tony włókna krótkiego lnianego lub konopnego.
SUSZE PASZOWE
Rynek suszy paszowych w UE obejmuje susz z zielonki oraz z innych roślin pastewnych uprawianych na gruntach ornych, skoszonych i rozdrobnionych przed wysuszeniem. Susz zielony, uzyskany ze świeżej masy roślin pastewnych, lucerny, esparcety, koniczyny, łubinu jest cenną paszą najczęściej używaną jako składnik mieszanek dla bydła, trzody chlewnej i drobiu. W zależności od metody suszenia - na słońcu lub sztucznie gorącym powietrzem różnicowana jest pomoc finansowa wypłacana dla producentów. Dopłata do suszu suszonego na słońcu wynosi 38,64 EURO/t, natomiast do suszu suszonego sztucznie, ze względu na znacznie wyższe koszty produkcji wynosi prawie dwukrotnie więcej - 68,83 EURO/t. Pozytywną cechą suszu zielonego uzyskiwanego w suszarniach mechanicznych jest jego rozdrobnienie, co umożliwia jego szerokie zastosowanie.
W Polsce ze względu na warunki atmosferyczne produkuje się jedynie susz suszony w specjalnie do tego przystosowanych suszarniach. Dopłaty do produkcji suszu paszowego przysługują przetwórcom, którzy są zarejestrowani w odpowiedniej instytucji danego kraju członkowskiego. Rejestracji podlegają zakłady przetwórcze, w których przeprowadza się sztuczne suszenie zielonki. Zakłady muszą spełniać określone normy (temperatura na wlocie do bębna suszarni nie może być niższa niż 350°C, maksymalny czas suszenia - 3 godziny).
Wyprodukowany susz musi spełniać określone wymagania jakościowe. Zawartość białka w suchej masie nie może być niższa niż 15%, natomiast wilgotność nie może być wyższa niż 12-14% w zależności od rodzaju produktu.
TYTOŃ
Wspólna organizacja rynku tytoniu w UE została wprowadzona w 1970 r. Obejmuj tytoń nieprzetworzony i odpady tytoniowe oznaczone kodem taryfy celnej CN 2401. Rynek tytoniu jest regulowany poprzez:
Tytoń dostarczony do wstępnego przetworzenia musi spełniać obowiązujące w handlu minimalne normy jakościowe i wykazywać cechy typowe dla odmiany. Ponadto, płatności w UE są przyznawane tylko na rejestrowane odmiany tytoniu. W ostatnich latach, w odpowiedzi na zmieniające się preferencje konsumenta, nastąpiła restrukturyzacja odmianowa w produkcji tytoniu (nastąpił znaczący wzrost udziału tytoni jasnych w produkcji ogółem) oraz idąca za tym restrukturyzacja zaplecza produkcyjnego (zmiany w technologii produkcji, zbioru i suszenia liści).
W systemie uproszczonym kwota dopłat na tytoń będzie włączona do tzw. koperty krajowej.
Zarówno na rynku tytoniu jak i chmielu istnieją przepisy określające: warunki niezbędne do uzyskania uznania przez grupę producentów, cele i zadania oraz zasady funkcjonowania grup, a także limity wsparcia.
.png)
Zaloguj przez Facebook
