Regulowanie rynku roślin oleistych

Przedmiotem regulacji są nasiona rzepaku i słonecznika oraz fasola soi.

Regulowanie produkcji

Zaczyna być stosowane ponownie w roku 1994/95. Wprowadzono system maksymalnych gwarantowanych powierzchni, będących podstawą kontroli wielkości produkcji. Powrót do regulacji produkcji spowodowała umowa Blair House pomiędzy UE a USA, w której ustalono odrębny obszar bazowy dla oleistych (1995/96 - 5482 tys. ha). Przekroczenie obszaru bazowego obłożone jest karą w postaci obniżenia dotacji wyrównawczej - o 1% za każde zwiększenie powierzchni uprawy o 1% ponad powierzchnię bazową.
Producenci komercyjni (produkujący ponad 92 t) mogą otrzymać dotację pod warunkiem odłogowania gruntów (wg zasad stosowanych względem zbóż). Na gruntach odłogowanych można uprawiać rośliny oleiste na cele nieżywnościowe, jednak produkcja jest limitowana (podaż produktów ubocznych przerobu oleistych na konsumpcję lub na pasze nie może przekroczyć 1 mln t w ekwiwalencie śruty sojowej).

Dotacje wyrównawcze

Zamiast pośredniego subsydiowania producentów nasion oleistych (opartego o dotacje dla przemysłu oleistego), stosuje się system płatności odniesionych do powierzchni upraw, a więc bezpośrednie subsydiowanie producentów nasion roślin oleistych. Dotacje zróżnicowane są regionalnie.

Dotacja wyrównawcza przypadająca na jeden hektar obliczona jest w następujący sposób:

• aby zapewnić opłacalność produkcji roślin oleistych i zbóż na tym samym poziomie, ustala się przeciętną "podtrzymywaną" cenę oleistych jako iloczyn ceny zbóż w UE i liczby 2,1 (relacja ceny oleistych do ceny zbóż równa się 2,1:1);
• różnica między przewidywaną ceną oleistych na rynku światowym a przeciętną ceną "podtrzymywaną" stanowi dotacje do 1 t oleistych;
• wielkość dotacji dla poszczególnych regionów wynika z przemnożenia przeciętnych plonów nasion oleistych w UE w latach 1986-90/91 przez stawkę dotacji 1 t.

Każde państwo członkowskie dokonuje wyboru regionów, które następnie zatwierdza Komisja Unii Europejskiej.

Regulacje w imporcie i eksporcie
W imporcie stosowana jest stawka zerowa, zaś eksport nie jest subsydiowany.