PRZYCZYNY
Choroba zakaźna i zaraźliwa, zwana również epizootycznym ronieniem bydła,
spowodowana zakażeniem drobnoustrojami z rodzaju Chlamydia.
OBJAWY KLINICZNE
Ronienie w różnych okresach ciąży, najczęściej od 5 do 9 miesiąca.
Poronione płody są martwe lub żywe, jednak te ostatnie zazwyczaj w krótkim
czasie padają. Poronienia nie powodują wyraźnie zaznaczonej niepłodności w
stadzie krów. U buhajów obserwuje się zapalenie jąder ze znacznym powiększeniem
ich objętości. Sporadycznie Chlamydia mogą powodować zapalenie rogówki, mózgu
i rdzenia oraz oskrzeli i płuc.
ZMIANY ANATOMOPATOLOGICZNE
U poronionych płodów obrzęk tkanki podskórnej, zwiększona ilość płynu w
jamie otrzewnowej, obrzęk i zwyrodnienie narządów wewnętrznych, szarożółte
ogniska martwicowe na powierzchni wątroby, zwyrodnienie mięśnia sercowego. Błony
płodowe obrzękłe, w ostrych przypadkach liścienie z ogniskami martwicy.
POMOCNICZE BADANIA LABORATORYJNE
Badanie bakteriologiczne w celu wyosobnienia zarazka z poronionych płodów, łożyska,
nasienia. Badanie odczynem immunofluorescencji. Badanie serologiczne metodą OWD.
LECZENIE
Antybiotyki – Biotyl 200 2-5 ml/kg m.c. w ostrej postaci chlamydiozy u buhajów.
Zapobieganie ronieniom przez stosowanie antybiotyków mało skuteczne.
ZAPOBIEGANIE l ZWALCZANIE
Ze względu na występowanie chlamydiozy, szczególnie w stadach o
niekorzystnych warunkach żywienia i utrzymania, ważne jest zapewnienie zwierzętom
właściwych warunków środowiska. Odosobnienie stad i poszczególnych zwierząt
w przypadku wystąpienia ronień na tle chlamydiozy. Niedopuszczanie do rozrodu
buhajów, u których w nasieniu stwierdza się chlamydia. Niedopuszczanie do
kontaktu bydła z owcami, które często są nosicielami chlamydii.
na podstawie: "Wybrane choroby bydła", Jacek Sikora
.png)
Zaloguj przez Facebook
