Pogłowie owiec i produkcja baraniny

Baranina jest jedynym gatunkiem mięsa, którego produkcja nie zaspokaja potrzeb unijnego rynku wewnętrznego. Podaż pokrywa zapotrzebowanie tylko w 80%, pozostałe 20% pochodzi z importu. Mimo możliwości zbytu baraniny na rynku wewnętrznym krajów UE, pogłowie owiec i produkcja tego gatunku mięsa wykazują tendencję spadkową. W 2002 roku pogłowie owiec w Unii wynosiło 105 mln sztuk wobec 116 mln sztuk w 1990 roku, czyli obniżyło się o ok. 10%. Największy spadek odnotowano w Wielkiej Brytanii, gdzie utrzymywane pogłowie stanowi 1/3 liczby owiec w całej Unii. W 2002 roku zmniejszyło się ono w tym kraju w stosunku do roku 1990, o 8 mln sztuk (o 18%). Znaczący spadek pogłowia owiec odnotowano w tym samym okresie także w Niemczech (o 25%), we Francji (o 18%) i w Irlandii (o 17%). Natomiast jego wzrost w tym czasie odnotowano w krajach, które utrzymują stosunkowo niewielkie pogłowie, w Finlandii o 36% (z 61 tys. sztuk w 1990 roku do 96 tys. szt. w 2002 roku), Austrii (o 11%), w Szwecji i Grecji (po 5%). Pogłowie owiec w Hiszpanii i we Włoszech utrzymuje się od wielu lat na stabilnym poziomie (tab. 1).

Źródło: „FAO Statistical Databases”, http://www.fao.org.

Spadek pogłowia owiec wpływa na zmniejszenie produkcji baraniny i jagnięciny. W 2002 roku, w stosunku do roku 1990, ich produkcja w Unii obniżyła się o 164 tys. ton, tj. o 14%. Największy spadek wystąpił w Wielkiej Brytanii o 71 tys. ton (o ok. 20%), we Francji o 55 tys. ton (o ok. 30%), we Włoszech o 24 tys. ton (o ok. 30%), a także w Irlandii o 13 tys. ton (o 15%) i w Niemczech o 7 tys. ton (o 12%). Spadek produkcji baraniny we Włoszech, przy utrzymującym się w tym czasie stanie pogłowia, wynikał z ubojów jagniąt o niższych masach końcowych (tab. 2).

Źródło: „FAO Statistical Databases”, http://www.fao.org.

Znaczny, w porównaniu z 2000 rokiem i sięgający 111 tys. ton (ponad 10%) spadek produkcji baraniny w Unii w roku 2001, spowodowany był przymusowym ubojem zwierząt chorych na pryszczycę. O tak znacznym spadku produkcji w całej Unii zadecydowało przede wszystkim jej zmniejszenie w Wielkiej Brytanii o 101 tys. ton (o 28%). Zmniejszeniu produkcji baraniny w krajach UE towarzyszył spadek jej konsumpcji, import wzrósł w tym czasie tylko o 8 tys. ton (z 272 tys. ton w 2000 roku do 280 tys. ton w 2001 roku). Wpływ na zmniejszenie konsumpcji miał przede wszystkim rekordowy wzrost jej cen, zwłaszcza w krajach, które tradycyjnie importowały brytyjską baraninę.