Rejestracja ,,miodu kurpiowskiego'' jako Chronione Oznaczenie Geograficzne

Rejestracja „miodu kurpiowskiego” jako Chronione Oznaczenie Geograficzne Dnia 13 lipca 2010 roku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zostało opublikowane rozporządzenie Komisji (UE) nr 613/2010 z dnia 12 lipca 2010 roku rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę (Miód kurpiowski (ChOG)).

„Miód kurpiowski” jest kolejnym po „fasoli korczyńskiej”, polskim produktem zarejestrowanym w Unii Europejskiej jako Chronione Oznaczenie Geograficzne.

Tradycje pszczelarstwa na Kurpiach Zielonych i Kurpiach Białych sięgają XV wieku. Miody kurpiowskie trafiały na dwory królewskie i książęce, a także do klasztorów i dworów magnackich. Przednia jakość tych miodów była przyczyną nadawania bartnikom kurpiowskim przywilejów, a miód i jego pozyskiwanie chronione były regaliami – królewskimi certyfikatami. Już w 1401 r. książę Janusz Mazowiecki wydał regale uznawane za pierwsze regale bartne określające statutem zasady funkcjonowania bartników, ich prawa, ale przede wszystkim obowiązki. W 1976 r. zorganizowano po raz pierwszy „Kurpiowskie miodobranie” – jarmark na cześć miodów kurpiowskich, który odbywa się po dziś dzień.

Na kurpiowszczyźnie zasadą jest, że nie pszczoła, lecz pszczelarz szuka pożytków. Produkt powstaje z nektaru kolejno kwitnących po sobie gatunków roślin. W uzyskiwanym miodzie wielokwiatowym żadna roślina pożytkowa nie jest dominująca. Miód charakteryzuje również niski poziom zawartości wody. Specyfika miodu wynika także z bardzo dużych ograniczeń przy jego produkcji, np. nieprzekraczanie w metodzie produkcji temperatury 30°C powoduje, że zachowane są w nim wszystkie naturalne enzymy i związki eteryczne.

Miód kurpiowski zbierany jest na obszarze tradycyjnie nazywanym Kurpiami, który obejmuje następujące gminy: - w województwie mazowieckim: Chorzele, Jednorożec oraz Przasnysz (powiat przasnyski); Krasnosielc, Płoniawy-Bramura, Sypniewo, Młynarze, Różan, Rzewnie oraz Maków (powiat makowski); Obryte oraz Zatory (powiat pułtuski); Długosiodło, Brańszczyk oraz Rząśnik (powiat wyszkowski); Brok, Ostrów, Wąsewo oraz Małkinia (powiat ostrowski); Goworowo, Czerwin, Rzekuń, Olszewo-Borki, Lelis, Troszyn, Baranowo, Kadzidło, Czarnia, Myszyniec oraz Łyse (powiat ostrołęcki); -w województwie podlaskim: Turośl (powiat kolneński) oraz Nowogród i Zbójna (powiat łomżyński).