Prawo do zasiłku

Bezrobotny to osoba niezatrudniona, nie wykonująca pracy zarobkowej, zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia, w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym w danym zawodzie lub służbie, zarejestrowana we właściwym dla miejsca zameldowania powiatowym urzędzie pracy.

Wymagany wiek- dolna granica wieku- ukończone 18 lat, górna, w przypadku kobiet - 60 lat, w przypadku mężczyzn - 65 lat. Urzędnicy wnoszą do definicji jeszcze inne warunki, za bezrobotnego nie uważa się osoby, która uczy się w systemie dziennym, a także tej, która pobiera emeryturę lub rentę inwalidzką. Nie jest bezrobotnym właściciel lub posiadacz użytków rolnych przekraczających 2 ha, nie jest nim także właściciel lub posiadacz gospodarstwa stanowiącego dział specjalnej produkcji rolnej, nie podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z tytułu pracy jako domownik w gospodarstwie stanowiącym dział specjalnej produkcji rolnej. Bezrobotny nie pobiera: zasiłku stałego, zasiłku stałego wyrównawczego, gwarantowanego zasiłku okresowego, renty socjalnej, nie uzyskuje miesięcznie dochodu z innego tytułu niż zatrudnienie lub inna praca zarobkowa, w wysokości przekraczającej połowę najniższego wynagrodzenia. Do grona bezrobotnych zalicza się natomiast osoby niepełnosprawne, których stan zdrowia pozwala na podjęcie zatrudnienia w co najmniej połowie wymiaru czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie lub służbie.

Prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy, jeżeli: nie ma dla niego propozycji odpowiedniego zatrudnienia, skierowania do prac interwencyjnych, robót publicznych lub na utworzone dodatkowe miejsce pracy oraz w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania , łącznie przez okres co najmniej 365 dni: był zatrudniony i osiągnął wynagrodzenie w kwocie co najmniej najniższego wynagrodzenia, w okresie tym nie uwzględnia się urlopów bezpłatnych trwających łącznie dłużej niż 30 dni. Honoruje się też inny przypadek - prawo do zasiłku w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania przysługuje też osobie, która wykonywała pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, jeżeli osiągnęła z tego tytułu dochód w wysokości co najmniej najniższego wynagrodzenia, a także osobie, która wykonywała pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo współpracowała przy wykonywaniu tych umów, jeżeli podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej najniższego wynagrodzenia. Pozytywnie rozpatrzony zostanie wniosek osoby, która opłacała składkę na Fundusz Pracy w związku z zatrudnieniem u pracodawcy zagranicznego.

Do 365 dni, o których mowa, zalicza się również okresy: zasadniczej służby wojskowej i służby zastępczej, jeżeli jej okres odbywania wynosi co najmniej 350 dni, urlopu wychowawczego, udzielonego na podstawie odrębnych przepisów, pobierania renty inwalidzkiej, świadczenia rehabilitacyjnego oraz przypadające po ustaniu zatrudnienia, okresy pobierania zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub opiekuńczego, jeżeli podstawę wymiaru tych zasiłków stanowiła kwota w wysokości co najmniej najniższego wynagrodzenia.

Okres pobierania zasiłku wynosi 18 miesięcy dla bezrobotnych, którzy mają na utrzymaniu co najmniej jedno dziecko w wieku do 15 lat, a małżonek jest także bezrobotny i utracił prawo do zasiłku. Wysokość zasiłku jest różna. 80 proc. kwoty zasiłku otrzymują osoby, które dokumentują 5 letni okres zatrudnienia. Mając dłuższy staż, powyżej tej granicy, otrzymuje się 100 proc. zasiłku. 120 proc. przysługuje tym, którzy przepracowali 20 lat.